Ποιος φύτεψε τον σπόρο για την απόφαση της Γερμανίδας υπουργού περιβάλλοντος να πάψει να έχει κρέας το μενού των επίσημων εκδηλώσεων του υπουργείου;
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που μας δίδαξε κάτι σημαντικό (που βέβαια ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να εφαρμόσουμε αλλά το προσπαθούμε).
Είχα διαβάσει πέρσι τέτοια εποχή για τα νέα περί της απαγόρευσης σερβιρίσματος κρεατικών σε επίσημες εκδηλώσεις του υπουργείου περιβάλλοντος στη Γερμανία και είχα εντυπωσιαστεί πολύ!
Οπότε σε κάποια φάση που είπα να πάω κι εγώ σε ένα βίγκαν πικ-νικ, είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω μία υπέροχη και ιδιαίτερη οικογένεια Ισραηλινών που ζουν στην Auroville, (μία πόλη-πρότυπο χωρίς θρησκεία, χρήματα και κυβέρνηση που βρίσκεται στη Νότια Ινδία – διαβάστε περισσότερα για αυτήν εδώ) και καθώς είχα διαβάσει πολλά για την Auroville, ήμουν πολύ χαρούμενη που γνώριζα επιτέλους κόσμο που ζει εκεί! Η φίλη μου λοιπόν με την οποία πήγαμε μαζί στο πικ-νικ, τους κάλεσε στο σπίτι της την επόμενη ημέρα για δείπνο αφού τους βρήκε κι εκείνη, όπως εγώ, πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που είχαν πολλά να μας μάθουν…(τα παιδιά τους δεν πάνε σχολείο ούτε τους παρέχουν εκπαίδευση στο σπίτι, η μεγάλη τους κόρη αποφάσισε μόνη να ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο όταν μπήκε στην εφηβεία, μιλάμε για πολύ ιδιαίτερους ανθρώπους)
Η ιστορία που μας είπε ο πατέρας της οικογένειας αυτής μας γέμισε κουράγιο για να συνεχίσουμε “τον αγώνα” για την εδραίωση του βιγκανισμού και μας έκανε να σκεφτούμε ξανά την απόφασή μας να μην περνάμε χρόνο με ανθρώπους που δεν είναι βίγκαν.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν έχουν ξεκίνησει ένα εγχείρημα δενδροφύτευσης που εώς τώρα λαμβάνει χώρα στην Auroville, στην Κένυα,στην Αϊτή και στην Ελβετία) και ο πατέρας, ο Αβιράμ, είναι μέλος μιας διεθνούς επιτροπής για το περιβάλλον που είχε συνάντηση τον Ιούλιο του 2016 στην οποία δε μπορούσε να φάει τίποτα από όσα είχαν σερβιριστεί στο δείπνο καθότι περιλάμβανε μόνο ζωικά το μενού (ειρωνικό αν σκεφτούμε ότι είναι συνάντηση περιβαλλοντολόγων).
Ο Αβιράμ είναι ωμοφάγος, όχι απλά βίγκαν.
Ο σερβιτόρος τον πλησίασε και τον ρώτησε “Γιατί δεν τρώτε;” και ο Αβιράμ του εξήγησε.
Έτσι, μερικά λεπτά αργότερα κατέφτασε ο σερβιτόρος με μια γαβάθα σαλάτα. Οι υπόλοιποι νόμιζαν πώς ήταν για όλους και πήγαν να “επιτεθούν” στη σαλάτα αλλά ο σερβιτόρος εξήγησε πως είναι μόνο για τον Αβιράμ καθώς ακολουθεί συγκεκριμένη διατροφή και δε μπορεί να φάει τίποτα από όσα είχαν ήδη σερβιριστεί!
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, γυρίζει και τον ρωτάει η υπουργός περιβάλλοντος της Γερμανίας, Barbara Hendricks, που καθόταν δίπλα του “Γιατί δεν τρως κρέας;” και ο Αβιράμ εξήγησε ότι ως περιβαλλοντολόγος δε μπορεί να τρώει ζώα αφού αυτά για να τραφούν πρέπει να αποψιλωθούν δέντρα και ότι δε μαγειρεύει το φαγητό του αφού αυτή η διαδικασία είναι μια σπατάλη ενέργειας.
Επτά μήνες αργότερα, η Barbara Hendricks ανακοινώνει πως βγαίνει από το μενού το κρέας στις επίσημες εκδηλώσεις του υπουργείου περιβάλλοντος. Το υπουργείο ανακοίνωσε πως θέλει να γίνει πρότυπο και εξήγησε πως είναι μία από τις δράσεις για την καταπολέμηση των αρνητικών επιπτώσεων της κατανάλωσης κρέατος.
Οι δεξιοί και συντηρητικοί βέβαια εναντιώθηκαν σε αυτή την απόφαση και είπαν πως είναι παράνομη αλλά η Άντζελα Μέρκελ υποστήριξε και χαιρέτησε την απόφαση αυτή!
Εκείνη την ημέρα, ο Αβιράμ ήταν καθοδόν προς Καναδά, από Ινδία. Είχε 3 lay – overs λοιπόν. Στο πρώτο lay – over διαβάζει για την απόφαση της απαγόρευσης, στο δεύτερο για την εναντίωση των συντηρητικών και όταν πια έφτασε, διάβασε πως η Μέρκελ υποστήριξε την απόφαση.
Μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσε αυτός ο άνθρωπος εκείνη την ημέρα;
Ο Αβιράμ δεν κάνει “κατήχηση” γενικά για τον βιγκανισμό. Δεν μιλάει ποτέ για αυτό. Μονάχα σερβίρει δωρεάν βίγκαν φαγητό στους εθελοντές που πάνε στα προγράμματα δενδροφύτευσης που οργανώνει και απαντάει ερωτήσεις αν του τεθούν (σχετικά με αυτή την επιλογή του).
Μας είπε αυτή την ιστορία αφού τον ρωτήσαμε πώς νιώθει αν κάθεται σε τραπέζι με άτομα που τρώνε κρέας και μας είπε πως είναι Ο.Κ για αυτόν και μάλιστα μας είπε χαρακτηριστικά:
“Μου αρέσει να τρώω με κρεατοφάγους καθότι είναι η μόνη ευκαιρία μου να τους επιμορφώσω.”
Kι έχει τόσο δίκιο!
Ελπίζω μια μέρα να ξεπεράσω κι εγώ τη θλίψη που νιώθω όταν κάθομαι να φάω σε τραπέζι που κείτεται μέρος ενός νεκρού ζώου και να μπορέσω να ξαναφάω με κρεατοφάγους.
Ελίζα Δημητρά