Το καλοκαίρι του 2017, ενημερώθηκα μέσα από το γκρουπ των εκπροσώπων του Happy Cow, για την επικείμενη πορεία για τα δικαιώματα των ζώων που θα λάμβανε χώρα στο Τελ Αβίβ τον Σεπτέμβρη εκείνης της χρονιάς, στην οποία αναμενόταν να παραβρεθούν πολλές χιλιάδες άτομα, από την εκπρόσωπο του Happy Cow στο Τελ Αβίβ.
Θέλησα να το ζήσω αυτό καθότι οι δράσεις στην Ελλάδα δεν είχαν υπάρξει ελπιδοφόρες για εμένα. Και έτσι πήγα, και το έζησα: 25.000 άτομα! Και γέμισα πραγματικά ελπίδα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αποφάσισα πως έχει έρθει η ώρα να γίνει κι εδώ μια μαζική πορεία στην οποία θα έρθουν όλοι. Όχι μία πορεία που οργανώνουν οι αναρχικοί αντισπισιστές και πάνε μόνο εκείνοι κι οι φίλοι τους. Ούτε μια διαμαρτυρία στην οποία μαζεύονται 200 άτομα το πολύ. Ήθελα να βγούμε κι εμείς στους δρόμους, να τους κλείσουμε και να είμαστε τουλάχιστον 1000 άτομα. Γιατί ήξερα ότι ΕΙΜΑΣΤΕ όντως τουλάχιστον 1000 εκείνοι που μπορούμε να παραβρεθούμε σε κάτι τέτοιο.
Κι έτσι το έβαλα σκοπό της ζωής μου για το 2018. Και ο σκοπός επετεύχθη!
Φυσικά δε θα ήταν δυνατό ο σκοπός να επιτευχθεί αν αναλάμβανα μόνη μου κάτι τόσο μεγάλο. Χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της Αριάνας, που ανέλαβε πάρα πολλές ευθύνες όπως η διαχείριση της σελίδας της πορείας στο facebook, η τοποθέτηση των αφισών σε πολλές βίγκαν επιχειρήσεις στην Αθήνα αλλά και η αποστολή της αφίσας σε επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, που μας τη ζητούσαν, δε θα είχε διαδοθεί τόσο ευρέως το νέο (κι αυτά είναι τα μισά από όσα ανέλαβε). Χωρίς την προσφορά της Λουίζας που ανέλαβε το τεχνικό κομμάτι για να δοθούν ομιλίες στο Σύνταγμα, όπως επίσης και τη δημιουργία του τελευταίου βίντεο με σκηνές από τις πορείες που έγιναν σε όλον τον κόσμο φέτος, δε θα είχαμε πετύχει τον στόχο όπως το είχαμε φανταστεί. Χωρίς την ανάληψη της ευθύνης των συνθημάτων από την Κάλη και την επικοινωνία με ομάδες κρουστών, πάλι, το αποτέλεσμα δε θα ήταν το ίδιο.
Η ομάδα κρουστών Batuca στην πρώτη γραμμή, μαζί με την Κάλη, έδιναν τον ρυθμό, με τους ήχους & τα συνθήματα.
Χωρίς την συγγραφή δελτίων τύπου και την αποστολή τους σε όλες τις φιλοζωικές της χώρας και σε όλα τα ΜΜΕ – πάλι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο. Χωρίς την επικοινωνία με τις αρχές και τη ρύθμιση της κυκλοφορίας από την τροχαία, το αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον ένα κομφούζιο στους δρόμους και εξαγριωμένοι οδηγοί να εκτονώνουν τα νεύρα τους (και με το δίκιο τους) πάνω μας…
Η πορεία είχε περί τα 1000 άτομα και το ευχάριστο είναι πως ήρθαν πολλά άτομα από την Κρήτη, πολλά άτομα από την Θεσσαλονίκη και αρκετά άτομα από άλλα μέρη της χώρας όπως τα Ιωάννινα, η Κέρκυρα, η Λευκάδα, η Πάτρα, η Καβάλα κ.α.
Δυστυχώς βέβαια, τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς θα θέλαμε…όπως πάντα γίνεται στην ζωή άλλωστε.
Αναφέρομαι καταρχήν στην χρήση των καπνογόνων που ζητήσαμε να μην γίνει, από σεβασμό προς το περιβάλλον (και προς τους ανθρώπους που υποφέρουν από αναπνευστικά προβλήματα) – αλλά απ’ ότι φαίνεται η ανάγκη εντυπωσιασμού και έλξης των βλεμμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη από τον σεβασμό που τρέφουν προς στο περιβάλλον κάποιοι ακτιβιστές. Πάντα θα απορώ βέβαια, πώς μάχεται κάποιος για τα ζώα ενώ δε σέβεται το περιβάλλον; Όταν αυτός πάψει να υπάρχει, τα ζώα σε τι πλανήτη θα ζουν;
Ύστερα, μάθαμε από κάποιους για την χρήση σπρέι που έκαναν κάποια άτομα, βάφοντας κολώνες και καταστήματα. Όπως και για κάποια συνθήματα που ουσιαστικά αποτελούν απάντηση στη βία που καταπολεμάμε, με….βία! Αυτά έκαναν κάποιους να νιώσουν πως δεν έπρεπε να έχουν φέρει τα παιδιά τους στην πορεία. Κι όπως είπαν, κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, αυτά δείχνουν προς τα έξω μια άλλη εικόνα, εντελώς λανθασμένη μάλιστα, από τη γενικότερη εικόνα που άφησε η πορεία στον κόσμο. Κάποιοι λοιπόν, όταν ακούνε για την πορεία αυτήν θα σκέφτονται τους γνωστούς μπαχαλάκηδες που θέλουν να επιτεθούν σε ό,τι βρίσκουν μπροστά τους (μα,κολώνες;) για να εκτονώσουν τα δικά τους θέματα, κι όχι σύσσωμους ανθρώπους να φωνάζουν συνθήματα για το τέλος της εκμετάλλευσης των ζώων από τους ανθρώπους στο βωμό του κέρδους.
Το πιο λυπηρό βέβαια, από όλα, ήταν κάποιες επιθέσεις για τις οποίες πληροφορηθήκαμε όμως πολύ αργότερα, όπως η επίθεση φασιστών στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και η επίθεση ενός μαγαζάτορα σε μία κοπέλα. Αν είχαν πέσει στην αντίληψή μας αυτά, φυσικά θα είχαμε παρέμβει.
Επίσης ενημερώθηκα πως η αστυνομία είχε πει στα καταστήματα ότι αναρχικοί κάνουν πορεία με αποτέλεσμα να βλέπουμε καταστήματα να κατεβάζουν ρολά όταν πλησιάζαμε προς αυτά. Αυτό, προσωπικά με ενόχλησε αφού είχαμε πει ακριβώς ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε, αλλά αν σκεφτούμε πως τελικά όντως κάποιοι έβαφαν με σπρέι όπου έβρισκαν, στα μάτια πολλών, τελικά βγήκε αληθινό το νέο…
Και ξέρετε τι γίνεται; Δεν τάσσομαι κατά των δράσεων των αναρχικών-αντισπέ, αλλά το θέμα είναι πως ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ κάτι τέτοιο. Δεν αμαυρώνεις μια ολόκληρη πορεία με τόσο κόσμο για να κάνεις του κεφαλιού σου.
Αντίστοιχα, στην Ελβετία, η πρόεδρος της Pour l’égalité animale, δέχτηκε τηλεφωνήματα από τις αρχές επειδή την ημέρα της πορείας στην Γενεύη, κάποιοι επιτέθηκαν σε κρεοπωλεία κι έκαναν αναφορά της πορείας στο μανιφέστο τους.
Θα ήταν προτιμότερο οι μεν να μην μπλέκουν τους δε.
Κι όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος, αν δεν σου αρέσουν οι κανόνες που έχουν μπει από τον φορέα διοργάνωσης, μην συμμετάσχεις. Όπως εγώ δε νιώθω καλά με το πώς καταλήγουν οι πορείες των αναρχικών με συμπλοκές και βία, και δε με εκφράζουν τα συνθήματα κατά των αστυνομικών (κι όχι δεν έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στην αστυνομία, αλλά σιχαίνομαι το τσουβάλιασμα και ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ διάκριση), οπότε δεν πάω, έτσι, ας μην ερχόντουσαν αυτοί που το μόνο που ήθελαν ήταν πάλι να κάνουν το δικό τους.
Αυτή η πορεία πήγε πάρα πολύ καλά, αν εξαιρέσουμε αυτά τα 3 πράγματα που ανέφερα, αλλά αυτή η πορεία παράλληλα με δίδαξε πολλά και μας οδήγησε στην απόφαση να μην αποκτήσει νομική υπόσταση (τουλάχιστον στην Ελλάδα) το εγχείρημα Ethos & Empathy, καθότι ο εν λόγω χώρος εν Ελλάδι χαρακτηρίζεται από κόμπλεξ, προαγωγή των “εγώ” του καθένα και το κίνητρο των περισσοτέρων για ακτιβισμό είναι η κάλυψη των προσωπικών τους κενών ενώ το όραμα και τα ιδεώδη του εν λόγω εγχειρήματος είναι η προαγωγή κάποιων αξιών.
Ένα σωματείο θέλει 20 άτομα για να συσταθεί, στην Ελλάδα το να βρεις 20 άτομα να συμφωνούν και να είναι συνεπείς σε όσα έχουν αναλάβει, είναι αδύνατο. Μια ΑΜΚΕ που θέλει μόνο 2 άτομα για να συσταθεί, έχει φόρους κι άλλα έξοδα που αρνούμαι να πληρώσουμε για κάτι μη κερδοσκοπικό το οποίο ήδη έχει έξοδα για δράσεις – δεν μας περισσεύουν.
Οι στόχοι που απαιτούν νομική υπόσταση, θα επιτευχθούν με την στήριξη των οργανισμών από το εξωτερικό με τους οποίους υπάρχει συνεργασία. Κι ίσως δοθεί η νομική υπόσταση σε κάποια άλλη χώρα. Είναι υπό συζήτηση όλα.
Ευχαριστούμε πολύ για το βίντεο τους Konstantinos Kalessis, Karolos Papadatos & Mike Kalidonis.
Το εγχείρημα, θα κρατήσει την αρχική του μορφή: Επιμόρφωση δια μέσω της ιστοσελίδας. Και όχι από συγκεκριμένα άτομα, αλλά από όποιον επηρεάζει με την πένα του, και όποιον κατέχει επιστημονική γνώση και πληροφορίες με πηγές που αξίζει να διαβαστούν από τον κόσμο που θέλει να ενημερώνεται σχετικά. Γι αυτό και σβήστηκε το section “Η ομάδα” από την ιστοσελίδα. Τα άρθρα εξάλλου είναι ενυπόγραφα και οι μεταφράσεις επίσης. Τέλος, υπάρχουν άτομα που στηρίζουν δράσεις μας τα οποία δεν μπήκαν ποτέ στην “ομάδα”, αφανείς ηρωίδες. Σε αυτά τα άτομα είμαι πιο ευγνώμων από ότι είμαι σε οποιονδήποτε άλλον.
Eίναι αξιοπερίεργο πάντως, πως συνυπήρχαν ειρηνικά στη Δήλο (ένα μικροσκοπικό νησί με έκταση 5 χλμ επί 1,3 χλμ) πριν χιλιάδες χρόνια, 30.000 άνθρωποι από τόσα πολλά διαφορετικά μέρη (Αραβία, Κύπρο, Αίγυπτο, Αθήνα, Πελοπόννησο, Κεντρική Ελλάδα, Ιωνία, Καππαδοκία, Ρώμη), που ασπαζόντουσαν τόσες διαφορετικές θρησκείες και δεν μπορούμε εμείς, σήμερα, να πορευτούμε με σύμπνοια, αφού υποτίθεται πως έχουμε κοινό σκοπό…Μάλλον η λέξη ‘υποτίθεται’ που έγραψα κάνει όλη την διαφορά.
Ελίζα Δημητρά
(Οι φωτογραφίες είναι του Fivos Lestat και η φωτό εξωφύλλου είναι του Konstantinos Kalessis – Thank you both.)
Y.Γ: Για όποιον θέλει να δει την πορεία στο σύνολό της (να ακούσει τα συνθήματα, να δει την ροή του κόσμου συνολικά και τις ομιλίες στο τέλος), υπάρχει και το βίντεο της κ. Τίνας Κασιδοκωστα για το οποίο της είμαι εξαιρετικά ευγνώμων αφού κάποιοι ήθελαν να παραβρεθούν αλλά δε γινόταν οπότε τώρα μπορούν τουλάχιστον να πάρουν μια γεύση:
** Στο 19.56 ξεκινούν οι ομιλίες (της Έλλης Στούρνα στα Ελληνικά και του Will Tuttle στα Αγγλικά – με διερμηνεία στη νοηματική) και το καλύτερα στιγμιότυπα είναι στα 5.43 και 16.57.