Πόσο καιρό ζεις με τον Άμλετ; Δεν τον αγόρασες αλλά τον διέσωσες, σωστα; Πες μας λίγα πράγματα για την ιστορία σας αν θες… Ήσουν ήδη χορτοφάγος ή έγινες μέσα από την συμβίωση μαζί του όπως οι μπαμπάδες της Esther?
Υιοθέτησα τον Άμλετ το 2019, αφότου ενημερώθηκα από μια γνωστή μου ότι βρισκόταν σε επικίνδυνο περιβάλλον: ζούσε σε ένα μικροσκοπικό κλουβί (όπως αυτά που είναι σχεδιασμένα για κουνέλια), είχε πληγές στο κεφάλι του και σπασμένη ουρά. Δεν νομίζω ότι είχε πατήσει το πόδι του ποτέ στο έδαφος. Δεν είχα σκοπό να πάρω γουρούνι, για να είμαι ειλικρινής, και η απόφαση ήταν πολύ αυθόρμητη, αλλά δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Όταν πήγα να δω τι συμβαίνει στο μέρος που βρισκόταν, αποφάσισα αμέσως ότι δεν μπορώ απλά να σηκωθώ και να φύγω χωρίς να τον πάρω.
Η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιες λύσεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου (δηλαδή, ένα αγρόκτημα στα Κύθηρα, που ανήκε σε οικογένεια χορτοφάγων), αλλά αφού τον κράτησα τον πρώτο μήνα και είδα πόσο δέθηκε μαζι μου (και εγω με αυτόν!), απλά δεν μπορούσα να τον δώσω.
Ήταν τόσο συγκινητικό να τον βλέπω να ανακτά την εμπιστοσύνη του προς τους ανθρώπους, να δένεται με τη σκυλίτσα μου, την Τζίνα (την έβλεπε ως μητρική φιγούρα!) και βασικά να γίνεται η ουρά μου…
Όταν άρχισε να με αφήνει να του χαϊδεύω το κεφάλι, να ακούει στο όνομά του και να με ακολουθεί παντού στο σπίτι, ήξερα ότι ήταν γραφτό να γίνει γίος μου! Και πράγματι, έχει αλλάξει τη ζωή μου για πάντα, και προς το καλύτερο.
Μεγάλωσα με πολλά ζώα, στα νότια προάστια της Αθήνας, και ένιωθα πάντα πολύ κοντά τους. Ωστόσο, έτρωγα κρέας και ψάρι – όχι σε μεγάλο βαθμό όμως- και το κρέας περιοριζόταν πάντα σε κοτόπουλο και μοσχάρι. Κατά κάποιον τρόπο διαχώριζα, στο μυαλό μου, το κρέας που κατανάλωνα, με τα ζώα που υποτίθεται ότι αγαπούσα. Με τα χρόνια, ακόμη και πριν υιοθετήσω τον Άμλετ, άρχισα να περιορίζω, μέχρι που τελικά έκοψα τελείως, την κατανάλωση κρέατος και ψαριών, αφού επιμορφώθηκα πάνω σε διάφορα θέματα αναφορικά με τα ζώα και κατάλαβα ότι δεν μπορείς να αγαπάς τα ζώα, αν επιλέγεις να φας, έστω και μερικά από αυτά. Φυσικά, ο Άμλετ έπαιξε τεράστιο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία και ειδικά στην κατανόηση εννοιών όπως ο σπισισμός. Αλληλεπιδρώντας μαζί του σε καθημερινή βάση, βλέπω από πρώτο χέρι πόσο έξυπνα και σε συναισθηματικό επίπεδο, είναι τα γουρούνια. Αυτό, φυσικά, ισχύει για όλα τα ζώα, αλλά έχω την τύχη να ζω με το 4ο πιο έξυπνο!
Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για τα “mini” pigs? Πρέπει ο κόσμος να μάθει ότι δεν υφίστανται κι είσαι το πιο κατάλληλο άτομο να μας ενημερώσει για αυτό!
Οι άνθρωποι βλέπουν συχνά χαριτωμένα, νεαρά γουρούνια που διαφημίζονται ως μίνι γουρουνάκια, στο διαδίκτυο και δυστυχώς πέφτουν σε «παγίδα». Δεν υπάρχει μίνι γουρούνι, με την έννοια που πιστεύει ο κόσμος. Τα γουρούνια που βλέπουν στο ίντερνετ ως μίνι, είναι συνήθως πολύ μικρά σε ηλικία ή δεν τρέφονται σωστά, για να σταματήσει η ανάπτυξή τους. Με άλλα λόγια, κανένα υγιἐς γουρούνι δεν μένει 5 κιλά σε όλη του τη ζωή. Οι άνθρωποι αγοράζουν γουρουνάκια νομίζοντας ότι θα παραμείνουν σε αυτό το μικρό μέγεθος, και όταν αυτά τελικά καταλήγουν να μεγαλώνουν και οι άνθρωποι δεν τα θέλουν πια, τα εγκαταλείπουν. Αυτή είναι κι η ρίζα του προβλήματος σχετικά με τα αδέσποτα γουρούνια, ειδικά στις ΗΠΑ. Ωστόσο, υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο “μίνι γουρούνια”. Βασικά, είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να συμπεριλάβει οποιαδήποτε μικρότερη ράτσα γουρουνιών και συχνά αντικαθίσταται με άλλους όρους όπως «μικρο-γουρούνια», «γουρούνια τσέπης» και «γουρούνια teacup (φλιτζάνι τσαγιού)». Δεν είναι μια ξεχωριστή ράτσα, αλλά διάφορες (όπως kunekune, potbellied ή juliana) και συνδυασμός ρατσών (μεταξύ των προαναφερθέντων) που έχουν εκτραφεί επιλεκτικά για να είναι μικρότερα σε μέγεθος. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να φτάσουν ακόμα και τα 100 κιλά, που και πάλι είναι λιγότερα από ότι είναι ένα “κανονικό” γουρούνι. Συνήθως, το μέγεθος του γουρουνιού εξαρτάται από το DNA του (τους γονείς του). Ο Άμλετ, για τη ράτσα του (Βιετναμέζικο γουρούνι), είναι πραγματικά μικρός, ζυγίζοντας περίπου 20 κιλά.
Τι τρώει ο Άμλετ; Από πού προμηθεύεσαι κατάλληλη τροφή γι’αυτόν; Τον έχεις στειρώσει/εμβόλια χρειάζεται;
Ο Άμλετ τρώει έναν συνδυασμό φρούτων και λαχανικών και πέλετ. Αγοράζω τα προϊόντα από τοπικές αγορές ή σούπερ μάρκετ και τα πέλετ από το διαδίκτυο. Δυστυχώς, οι χοιροτροφές στην Ελλάδα προορίζονται για γουρούνια κανονικού μεγέθους και συνήθως είναι ενισχυμένες, καθώς προορίζευαι για γουρούνια μονάδων εκμετάλλευσης. Καθημερινά τρώει μια σαλάτα με κυρίως λαχανικά (γιατί τα φρούτα έχουν ζάχαρη) πρωί και βράδυ, και ενδιάμεσα βάζω πέλετ σε παιχνίδια και παζλ. Χρησιμοποιώ επίσης κομμάτια φρούτων ή λιχουδιές για μίνι γουρούνια (που φέρνω από τις ΗΠΑ), ως επιβράβευση για καλή συμπεριφορά/ κόλπα/ εκπαίδευση.
Ο Άμλετ έχει στειρωθεί για λόγους υγείας και ασφάλειας, καθώς τα μη-στειρωμένα αρσενικά γουρούνια γίνονται πολύ επιθετικά και σεξουαλικά ενεργά (ακόμη και σε ηλικία λίγων εβδομάδων). Η διαδικασία της στείρωσής του ήταν ολόκληρο «έργο» για διάφορους λόγους: οι κτηνίατροι στην Ελλάδα που ξέρουν πώς να στειρώνουν “ζώα φάρμας”, το κάνουν όταν τα ζώα είναι πολύ μικρά σε ηλικία και συνήθως χωρίς αναισθητικό. Απ’ όσο μου είπαν, τα μωρά γουρούνια κρατιούνται ανάποδα και στειρώνονταιι επίτόπου (ακόμα κι αυτό είναι σπάνιο βέβαια επειδή τα περισσότερα γουρούνια τα εκμεταλλεύονται για κρεατοπαραγωγή). Οι κτηνίατροι στην Ελλάδα επίσης δεν εκτίθενται γενικά σε “μίνι γουρούνια” (γιατί δεν υπάρχουν ως κατοικίδια), τα οποία είναι λίγο διαφορετικά από τα συνηθισμένα γουρούνια όσον αφορά τη συνολική τους ευαισθησία. Ο Άμλετ, όχι μόνο είναι “μίνι γουρούνι”, αλλά στειρώθηκε σε ηλικία λίγων μηνών (γιατί τότε τον διέσωσα), γεγονός που έκανε τη διαδικασία πιο περίπλοκη. Τα γουρούνια είναι πολύ ευαίσθητα στην αναισθησία και πρέπει να φορούν μάσκα αερίου κατά την διάρκεια αυτής (το αναισθητικό έρχεται σε τέτοια μορφή). Δυστυχώς, τέτοιες υποδομές σπανίζουν σε κτηνιατρεία στην Ελλάδα και έτσι αναγκάστηκα να φέρω έναν ξένο κτηνίατρο, για να κάνει την επέμβαση μαζί με τον κτηνίατρό μου, ο οποίος κατά σύμπτωση ξέρει από γουρούνια.
Ο Άμλετ, όπως όλα τα ζώα, χρειάζεται τα ετήσια εμβόλιά του για να παραμείνει υγιής, παρόλο που δεν εκτίθεται σε άλλα ζώα φάρμας / δεν ζει κυρίως έξω. Έχει κάνει όλα τα εμβόλια του. Δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα είναι αρκετά ακριβά, καθώς έρχονται σε μεγάλες παρτίδες γιατί πωλούνται κυρίως σε κτηνοτρόφους / σφαγεία που έχουν πολλά γουρούνια. Γι’ αυτό τον λόγο βασικά πλήρωσα τιμή μεγάλης παρτίδας, παρόλο που χρησιμοποίησα μόνο μερικά εμβόλια.
Θα πρότεινες σε κάποιον να υιοθετήσει ένα γουρουνάκι (πόσο μάλλον σε διαμέρισμα…); Aν όχι πες μας γιατί, ώστε να μάθει ο κόσμος τις προκλήσεις που έχει η συμβίωση με ένα άτομο τέτοιου είδους.
Παρόλο που ο Άμλετ είναι πλέον γιος μου και ως εκ τούτου δεν μετανιώνω που τον υιοθέτησα, δεν θα συνιστούσα σε κάποιον να πάρει “μίνι γουρούνι”, ειδικά στην Ελλάδα, και πόσο μάλλον, αν το άτομο μένει σε διαμέρισμα. Τα γουρούνια είναι εξαιρετικά έξυπνα ζώα, που χρειάζονται συνεχή εγκεφαλική διέγερση / εναύσματα (εμπλουτισμός είναι ο όρος που χρησιμοποιείται από εκπαιδευτές σκύλων). Βασικά είναι σαν να έχεις ένα έξυπνο, άτακτο δίχρονο παιδάκι. Δεν είναι περίεργο που οι γουρουνογονείς λένε ότι αναγκάζονται να περνούν διαρκώς την φάση “των τρομερών δύο”.
Για να συμβιώσει κανείς σωστά με αυτό το ζώο, απαιτείται πολύς χρόνος και προσπάθεια. Στην Ελλάδα, ειδικά, υπάρχει επίσης έλλειψη υποδομών και τεχνογνωσίας όσον αφορά τις κτηνιατρικές τους ανάγκες, την συνολική υποστήριξη (δεν έχει κανείς “μίνι γουρούνια” και επομένως δεν υπάρχουν σχετικές ομάδες υποστήριξης ή επαγγελματίες σύμβουλοι), τροφές / λιχουδιές και παιχνίδια. Αυτό αυτόματα κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα και ακριβά. Προσωπικά, έχω την τύχη να είμαι μισή Αμερικανίδα και ταξιδεύω συχνά στις ΗΠΑ για να δω την οικογένειά μου, οπότε έτσι έχω την ευκαιρία να συμβουλευτώ ανθρώπους και να αγοράσω ό,τι χρειάζεται για τον Άμλετ.
Έχει κάνει ποτέ κάτι πανούργο που δείχνει κραυγαλέα το ότι έχουν περισσότερη νοημοσύνη αυτά τα ζώα από τα σκυλιά (όπως η Έσθερ που οργάνωσε στρατηγικό σχέδιο για το πώς θα ανοίξει το συρτάρι με τις λιχουδιές και το εκανε σε 3 στάδια);
Ω ναι! Συνεχώς. Γενικά νόμιζα ότι είχα έναν αρκετά έξυπνο σκύλο, την Τζίνα, αλλά ο Άμλετ είναι σε τελείως άλλο επίπεδο και το ξέρει! Το να έχεις ένα γουρούνι είναι πραγματικά ευλογία όταν έρχεται το της εκπαίδευσης, επειδή είναι τόσο έξυπνα και επομένως είναι εύκολο να εκπαιδευτούν. Για παράδειγμα, ήταν σχετικά εύκολο να τον εκπαιδεύσω να περπατάει με λουρί, φορώντας σαμαράκι. Επειδή ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, όπου γενικά δεν έχει πολύ πράσινο, ήταν πρώτη προτεραιότητα για μένα να νιώθει άνετα να περπατάει με λουρί, ώστε να μπορώ να τον βγάζω έξω για βόλτες. Στην πραγματικότητα, το μόνο δύσκολο κομμάτι της διαδικασίας ήταν το να με εμπιστευτεί και να με αφήσει να του σηκώσω το πόδι για να βάλω το σαμαράκι. Τα υπόλοιπα, ήρθαν σχεδόν φυσικά. Και όπως είναι αναμενόμενο, οι λιχουδιές πάντα βοηθούν!
Έχω πολλές ενδιαφέρουσες και αστείες στιγμές να εξιστορήσω, αλλά μια ανάμνηση που έχω και μου έχει μείνει βαθειά, είναι όταν ο Άμλετ ήταν μερικών μηνών, μόλις ενάμιση μήνα αφότου τον υιοθέτησα: Είχα φύγει από το σπίτι και πριν φύγω, έβαλα τη σακούλα με τη σκυλοτροφή της Τζίνας (που είχε μείνει λίγο), τυλιγμένη σε ένα ράφι που απέχει περίπου 1,5 μέτρο από το πάτωμα, νομίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τη φτάσει. Γύρισα και άνοιξα την πόρτα, και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ο Άμλετ εξαιρετικά φουσκωμένος, να στέκεται δίπλα στην ανοιγμένη σακούλα, η οποία ήταν εντελώς άδεια. Είχα τρελαθεί και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω πώς κατάφερε να τη φτάσει. Κοίταξα και είδα ότι βασικά είχε μετακινήσει κάποια κουτιά που ήταν στο κάτω ράφι (επίπεδο δαπέδου) και έτσι τα χρησιμοποίησε για να σκαρφαλώσει και να ανέβει για να φτάσει την σακούλα. Σύνθετη σκεψη!
Τι σε έχει διδάξει ο Άμλετ? Γιατί σίγουρα σε έχει διδάξει πολλά ήδη!
Πράγματι, κάθε μέρα αποτελεί νέο μάθημα για μένα! Δυστυχώς, τα γουρούνια γενικά απεικονίζονται ως άσχημα και βρώμικα ζώα και το βλέπει κανείς αυτό ακόμη και σε πολλά παιδικά βιβλία. Η ζωή με τον Άμλετ με έκανε πραγματικά να δω τα γουρούνια με διαφορετική, πιο θετική ματιά (παρόλο που ποτέ δεν τα έβλεπα αρνητικά): είναι πολύ καθαρά και συναισθηματικά έξυπνα ζώα, και πολύ στοργικά και πιστά στους ανθρώπους. Μέσα από την καθημερινή του αλληλεπίδραση και συγκατοίκηση με τη σκυλίτσα μου, την Τζίνα, έχω δει από πρώτο χέρι τι σημαίνει αμοιβαία αποδοχή και καλοσύνη, κάτι που είναι πολύ συγκινητικό και με ενέπνευσε να γράψω ένα παιδικό βιβλίο για την ιστορία τους.
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Αριάννα! Keep up the good work!
Μπορείτε να ακολουθήσετε τον Άμλετ στο instagram εδώ.