Θα έρθει κάποια στιγμή που όλη η ζωή στην Γη θα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Εκείνη την εποχή θα εμφανιστούν μεγάλες δυνάμεις.
Βάρβαρες εξουσίες όπως λέγονται.
Και παρόλο που σπαταλούν τον πλούτο τους σε προετοιμασίες να αφανίσουν η μία την άλλη, έχουν πολλά κοινά και μεταξύ αυτών είναι κάποια αδιανόητα όπλα, καταστροφική δύναμη και τεχνολογίες που καταστρέφουν τον κόσμο. Ακριβώς σε αυτό το σημείο, όταν το μέλλον όλων των όντων κρέμεται από τις πιο αδύναμες κλωστές, αναδύεται το βασίλειο της Σαμπάλα.
Όμως, δεν μπορείς να πας εκεί, γιατί δεν είναι κάποιο πραγματικό μέρος. Υπάρχει μόνο στην καρδιά και στο μυαλό των πολεμιστών της Σαμπάλα. Και δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τους πολεμιστές αυτούς απλά κοιτώντας τους, γιατί δεν φοράνε κάποια στολή ή κάποιο διακριτικό. Δεν έχουν πανό για να δείξουν με ποια πλευρά είναι, ούτε οδοφράγματα για να σκαρφαλώσουν και να απειλήσουν τον εχθρό ή πίσω από τα οποία μπορούν να ξεκουραστούν και να ανασυνταχθούν. Oι πολεμιστές της Σαμπάλα δεν έχουν δική τους « έδρα ». Υπάρχει μόνο το έδαφος των βαρβαρικών δυνάμεων για να κινηθούν, να ανασυνταχθούν και να χρησιμοποιήσουν.
Τώρα έρχεται η ώρα που απαιτείται μεγάλο θάρρος από τους πολεμιστές της Σαμπάλα, ηθικό θάρρος και σωματικό θάρρος. Αυτό συμβαίνει επειδή πηγαίνουν κατευθείαν στην καρδιά της δύναμης των βαρβάρων για να αποσυναρμολογήσουν την δύναμή τους και να διαλύσουν τα όπλα τους, όπλα με κάθε έννοια της λέξης. Καθώς διαβαίνουν τον δρόμο προς τις ακροπόλεις όπου κατασκευάζονται τα όπλα, έτσι εισέρχονται και στους διαδρόμους της εξουσίας όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.
Τώρα, λάβετε υπόψη σας αυτό. Οι πολεμιστές της Σαμπάλα γνωρίζουν ότι αυτά τα όπλα μπορούν να αποσυναρμολογηθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτά είναι manomaya, μια παλιά λέξη που σημαίνει “φτιαγμένα από το μυαλό”. Φτιαγμένα από τον ανθρώπινο νου, άρα μπορούν και να ξεφτιαχτούν από τον ανθρώπινο νου. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε δεν είναι φτιαγμένοι από κάποια σατανική θεότητα ή από μια κακή εξωγήινη δύναμη ή από κάποια αμετάβλητη προκαθορισμένη μοίρα. Αυτοί οι κίνδυνοι δημιουργούνται από τις δικές μας σχέσεις, τις συνήθειές μας, τις επιλογές μας.
«Οπότε τώρα είναι η ώρα, » είπε ο Chogyal Rinpoche, «για τους πολεμιστές της Σαμπάλα να εκπαιδευτούν»
«Πώς εκπαιδεύτονται;», ρώτησα.
«Εκπαιδεύονται στην χρήση δύο εργαλείων»
«Ποια είναι αυτά; » ρώτησα και σήκωσε τα χέρια του ψηλά, όπως κρατούν οι λάμας τα τελετουργικά αντικείμενα, τo ντορτζέ και την καμπάνα, στους μεγάλους μοναστικούς χορούς του λαού του.
«Το ένα,» είπε, «είναι η συμπόνια». Το άλλο είναι η επίγνωση της ριζικής αλληλεξάρτησης όλων των φαινομένων.
«Χρειάζεσαι και τα δύο», είπε. «Χρειάζεσαι την συμπόνια γιατί σου παρέχει το καύσιμο ώστε να πας εκεί που σε χρειάζονται και να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις. Σημαίνει να μην φοβάσαι την οδύνη του κόσμου σου. Αυτό το εργαλείο είναι πολύ ζεστό. Από μονο του είναι τόσο ζεστό που μπορεί να σε κάψει (να σε οδηγήσει σε burn out).
Οπότε γι’ αυτό χρειάζεσαι το άλλο εργαλείο, την επίγνωση που αποκαλύπτει την συνύπαρξη και αλληλεξάρτηση όλων. ‘Οταν αυτό ανατείλλει μέσα σου, τότε θα καταλάβεις ότι δεν πρόκειται περί μιας μάχης ανάμεσα σε καλούς και κακούς ανθρώπους αλλά ότι η γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό υπάρχει μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Και γνωρίζεις ότι είμαστε τόσο αλληλένδετοι που ακόμη κι οι πιο μικρές μας πράξεις έχουν επιπτώσεις που διαπερνούν τον ιστό της ζωής, πέρα από την ικανότητά μας να το διακρίνουμε. Αλλά αυτή η γνώση μπορεί να σε κρυώσει κάπως και φαίνεται μερικές φορές λίγο αφηρημένη. Γι’ αυτό χρειάζεσαι τη θερμότητα του πραγματικού πάθους (που έρχεται από την συμπόνια)».
Αυτή είναι η ουσία της προφητείας. Αν έχετε παρακολουθήσει Θιβετιανούς μοναχούς ή καλόγριες να ψέλνουν, έχετε πιθανόν δει τα χέρια τους να κάνουν ταυτόχρονα χειρονομίες ή mudras. Οι κινήσεις των χεριών τους μπορεί κάλλιστα να υποδεικνύουν την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην συμπόνια και την διορατικότητα, η οποία είναι εκεί για τον καθένα από εμάς ώστε να την ενσαρκώσει και να την χρησιμοποιήσει με τον δικό του τρόπο.
Μπορείτε να ακούσετε την αφήγηση της προφητείας από την Joanna Macy εδώ:
Η ιστορία πίσω από την προφητεία
H Joanna Macy μετακόμισε στην Ινδία το 1964 με τον σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά γιατί ο σύζυγός της έπιασε δουλειά εκεί με την οργάνωση Peace Corps. Τα επόμενα χρόνια, η Joanna έχτισε βαθιές φιλίες με κάποιους Θιβετιανούς Βουδιστές μοναχούς που ζουσαν εξόριστοι στη βορειοδυτική Ινδία. Άρχισε να μελετά το βουδιστικό ντάρμα και να εξασκείται στον διαλογισμό, και ήρθε ιδιαίτερα κοντά σε έναν tulku, ή δάσκαλο της γενεαλογίας, που ονομαζόταν Chogyal Rinpoche. Αφού γύρισαν στην Αμερική, κράτησε επαφή μαζί του δια αλληλογραφίας, για 10 χρόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια τον ενημερώνε για τον αγώνα της ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, του εξέφρασε τον πόνο της για την δολοφονία του Martin Luther King και του εξιστορούσε τι συμβαίνει με τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Όταν λοιπόν τον επισκέφτηκε μετά από 10 χρόνια της ζήτησε να τα πει όλα αυτά σε όλους τους μοναχούς.
Μετά από αυτή τη συγκέντρωση, ο Chogyal Rinpoche είπε στην Joanna ότι αυτός και μερικοί άλλοι έπρεπε να τη δουν. Είχαν κάτι που έπρεπε να της διδάξουν, κάτι που θα της άλλαζε βαθιά τη ζωή.
«Βλέπουμε ότι αυτό είναι που χρειαζόμαστε να κάνεις. Ότι σε χρειαζόμαστε για να μεταφέρεις αυτή την ιστορία».
«Και γι’ αυτό συναντηθήκαμε, για να στην μεταφέρουμε».
Αυτό που μοιράστηκαν με την Τζοάνα είναι μια προφητεία γνωστή ως ο ερχομός του Βασιλείου της Σαμπάλα. Σαμπάλα είναι το όνομα ενός μυθικού χαμένου βασιλείου στο Θιβέτ όπου όλοι είναι διαφωτισμένοι. Είναι μια ιδέα που γοητεύει τους Δυτικούς για τουλάχιστον δύο αιώνες. Είναι η έμπνευση για τον θρύλο του Shangri-La και πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις του βουδιστικού πολιτισμού έχουν πάρει αυτό το όνομα, Σαμπάλα.
Aν σας άγγιξε αυτή η ιστορία, ίσως θέλετε να ακούσετε το podcast We are the great turning που μόλις ολοκληρώθηκε (με μόλις 10 επισόδια), στο οποίο πρωταγωνιστεί η Joanna Macy που είναι σήμερα 95 ετών, και η Jess Serrante, ακτιβίστρια 35 ετών, μαθήτρια και φίλης της Τζοάννας. Τα επισόδια έχουν διάρκεια μισή ωρα μόνο αλλά το περιεχόμενό τους έχει τόση σοφία και τόσο συναίσθημα που δεν θα ήταν δυνατόν να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Υπάρχουν και bonus επισόδια με ασκήσεις διαλογισμού και άλλες πρακτικές.
Προσωπικά, η δουλειά και η διδασκαλία της Joanna Macy εμφανίστηκε σαν σωσίβιο στην μέση του ωκεανού της ζωής μου ως ακτιβίστρια, ενώ πίστευα ότι απλά θα πνιγώ και δεν πρόκειται να βρεθεί σανίδα σωτήριας. Κάτι παρόμοιο έζησε κι η Jess με την Joanna όταν την πρωτογνώρισε, λίγο αφότου είχε πάθει κι εκείνη burn out. Γι αυτό και αποφάσισε το 2022 να κάνει με την Τζοάννα podcast. Διότι το έργο αυτής της γυναίκας θα μείνει παρακαταθήκη για όλους εμάς που ονειρευόμαστε και δουλεύουμε (για) έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς πολέμους, χωρίς βιασμό της φύσης και δολοφονίες ανθρώπινων και μη, ζώων, στον βωμό του καπιταλισμού και του κέρδους.
Ελίζα Δημητρά