Γνώρισα την Ιφιγένεια το 2017 και από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάστηκα από την μοναδικότητά της. Τότε, πήγαινε ακόμη σχολείο και αφού σχόλαγε, έτρεχε στο camp των προσφύγων στα Οινόφυτα για να βοηθήσει. Η μητέρα της κι ο παππούς της ακόμη, ήταν αυστηρά χορτοφάγοι, σε μια χώρα που αν δεν τρως κρέας θεωρείσαι περίεργος… Αυτό το κορίτσι όμως, δεν είχε ποτέ πρόβλημα κοινωνικοποίησης λόγω αυτής του της ιδιαιτερότητας, ήταν πάντα εξαιρετικά δημοφιλής και ακόμη και τώρα περιβάλλεται από πολύ κόσμο, οι περισσότεροι εκ των οποίων, δεν είναι vegan.
Πλέον, αφού ολοκλήρωσε νομικές σπουδές στην Αγγλία, πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα συγκεκριμένα, είναι μητέρα ενός γλυκού αγοριού 2,5 ετών, και διευθύνει έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που συνέστησε μαζί με τον υπέροχο παππού της, την μητέρα της και τον θείο της, το Genesis Hellas, μέσα από τον οποίο κάνει τον κόσμο καλύτερο καθότι ο οργανισμός αυτός έχει ως επίκεντρο την βοήθεια στον συνάνθρωπο αλλά παράλληλα έχει και ως βασικούς άξονες την οικολογία και τον σεβασμό προς όλα τα ζώα (παράγοντες που αγνοούν όλοι σχεδόν οι ανθρωπιστικοί οργανισμοί).
Η ιστορία της αξίζει να διαβαστεί και να γίνει γνωστή, κυρίως για να ενθαρρύνει τους vegan γονείς που ανησυχούν ότι τα παιδιά τους θα είναι θύματα bullying στο σχολείο, όντας διαφορετικά. Η ιστορία της αξίζει επίσης γιατί οι περισσότεροι vegan, δυστυχώς φάγαμε πολλά ζώα μέχρι να κάνουμε την σύνδεση και να ξυπνήσουμε, και γνωρίζω πως κάποιοι vegan γονείς θεωρούν ότι έστω κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, ο άνθρωπος πρέπει να φάει κρέας αλλιώς θα έχει διατροφικές ελλείψεις, κάτι που όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο τελικά, και γι’ αυτό μπορούν να διαβεβαιώσουν πλέον δεκάδες επιστήμονες υγείας (μερικοί εκ των οποίων μιλούν και σε ντοκιμαντέρ ή έχουν εκδώσει σχετικά βιβλία- μελέτες όπως αυτό). Επίσης, αρκετοί γονείς πλέον, έχουν παιδιά που από μόνα τους ζητούν να πάψουν να τρώνε κρέας ή και τα ζωικά παράγωγα, κι αυτοί οι γονείς πρέπει να στηρίζουν τα παιδιά τους αντί να τα καταπιέζουν, από άγνοια.
Ο παππούς της Ιφιγένειας είναι ο πιο φωτεινός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στην ζωή μου, κι η Ιφιγένεια με την μητέρα της φέρουν από αυτό το φως κι εκείνες φυσικά. Διαβάστε την ιστορια της και αν σας εμπνεύσει, μοιραστείτε την στα κοινωνικά δίκτυα παρακαλώ.
Μίλησε μας λίγο για το πώς ήταν να μεγαλώνεις ως vegeterian σε μια χώρα που οι λέξεις vegan & vegetarian δεν υπήρχαν. Πώς ήταν στο σχολείο να είσαι το μόνο παιδί που δεν τρώει κρέας; Ένιωσες ποτέ ότι ήθελες να φας αλλά καταπιέστηκες γιατί “δεν πρέπει” αφού έτσι σε δίδαξαν από την οικογένειά σου;
Όταν ήμουν μικρή, δεν θυμάμαι να χρησιμοποιώ τη λέξη ‘χορτοφάγος’, και ούτε νομίζω ότι η μητέρα μου την ανέφερε συχνά. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι ότι έπρεπε να εξηγώ σε φίλους, γονείς και καθηγητές ότι δεν τρώω κρέας. Παρ’ όλα αυτά, δεν ένιωσα ποτέ διαφορετική ή άβολα με αυτό. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μητέρα μου ανέλαβε όλη την πίεση, καθώς αργότερα μου εξομολογήθηκε ότι, όταν μας καλούσαν για τραπέζια, ήταν εκείνη που έπρεπε να εξηγεί γιατί δεν τρώμε κρέας, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να φάμε και κάποιες φορές δεχόταν κριτική από ανθρώπους που δε μας γνώριζαν και δεν ήταν εξοικειωμένοι με τις διατροφικές μας επιλογές. Οπότε ίσως εισέπραξε εκείνη όλη την πίεση αντί για εμένα.
Στο σχολείο, σίγουρα δεν υπήρχαν πολλές επιλογές χωρίς κρέας, κάτι που θα μπορούσε να με κάνει να ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα παιδιά. Στην πορεία υπήρξαν 2-3 συμμαθήτριες στο σχολείο μου που δήλωσαν ότι δε τρώνε κρέας κι αυτές, και μπορεί να μην κάναμε παρέα αλλά έτσι, τελικά δεν ήμουν και τόσο μόνη μου.
Ποτέ δεν ένιωσα καταπίεση από την οικογένεια μου. Η μητέρα μου, από την εποχή που ήμουν στο δημοτικό, μου έδωσε την ελευθερία να δοκιμάσω ό,τι ήθελα, κάτι που και έκανα. Όμως, δεν το βρήκα ιδιαίτερα ελκυστικό και, ίσως επειδή δεν το είχα συνηθίσει, δεν μου προκάλεσε το ενδιαφέρον ώστε να αρχίσω να τρώω κρέας.
Το κομμάτι της ηθικής πότε μπήκε στη συνείδησή σου;
Σε εκείνη την ηλικία δεν είχα πλήρη συνείδηση όσον αφορά τα θέματα εκμετάλλευσης των ζώων, αλλά, όσο μεγάλωνα, η ηθική διάσταση της επιλογής μου έγινε πιο ξεκάθαρη.
Εξάλλου είχα μεγαλώσει σε ένα σπίτι που είχαμε πάντα σκυλιά και γατιά αδέσποτα. Δεν συμφωνούσαμε ποτέ στην αγορά τους και θυμάμαι συνεχώς την
οικογένεια μου να μαζεύει σκυλιά από το δρόμο για να τους βρούμε σπίτι και να τα φροντίσουμε. Επομένως, έμαθα από μικρή να αγαπώ τα ζώα και πιστεύω έπαιξε και αυτό ρόλο στο να μάθω να τα σέβομαι και μεγαλώνοντας να κατανοήσω γιατί δεν τρώμε κρέας.
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω νιώσει περισσότερη κριτική και πειράγματα για τις διατροφικές μου επιλογές στην ενήλικη ζωή παρά στην παιδική μου ηλικία, ειδικά στο σχολείο. Αυτό ίσως αποτελεί ένα σημαντικό μήνυμα για τους γονείς που μεγαλώνουν vegan ή vegetarian παιδιά. Η κριτική είναι κάτι που, αργά ή γρήγορα, όλοι θα αντιμετωπίσουμε στην ζωή μας, και δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά από κάθε αρνητική άποψη ή από κάθε αρνητικό σχόλιο που θα ακούσουν. Το σημαντικότερο είναι να αισθάνονται ότι έχουν την πλήρη υποστήριξη της οικογένειάς τους. Έτσι, θα μεγαλώσουν με αυτοπεποίθηση, και τα μικρά σχόλια ή τα πειράγματα στο σχολείο θα έχουν λιγότερη επίδραση πάνω τους.
Στην πορεία, αυτή η “διαφορετικότητα” έγινε κομμάτι της ταυτότητάς μου και της αντίληψης μου για τον κόσμο.
Εκτός από την χορτοφαγία, ήσουν ένα παιδί που δεν ακολουθούσε έθιμα που ακολουθεί το μέσο Ελληνόπουλο, καθότι ναι μεν είσαι Χριστιανή αλλά από την Προτεσταντική εκκλησία των Αντβεντιστών της 7ης ημέρας, η οποία δεν ακολουθεί έθιμα όπως το να βαφτίζει τα παιδιά ενώ είναι μωρά, τις λαμπάδες το Πάσχα κλπ. Είχες πάρει απαλλαγή από τα Θρησκευτικά; Ο συνδυασμός αυτών των 2 διαφορετικοτήτων, θα μπορούσε να σε παραγκωνίσει ή να δώσει τροφή σε κακεντρεχή παιδιά να σε τραμπουκίσουν. Συνέβη ποτέ αυτό;
Μεγάλωσα σε μια προτεσταντική εκκλησία και όλοι μου οι φίλοι, οι καθηγητές και συμμαθητές γενικότερα το γνώριζαν αυτό όπως γνώριζαν ότι και κάθε Σάββατο πήγαινα στην εκκλησία. Παρόλο που πραγματικά είχα 2-3 στοιχεία που θα μπορούσαν να με διαφοροποιήσουν πολύ έντονα από τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης μου, δεν ένιωσα ποτέ να μου συνέβη αυτό. Υπήρξαν μερικές περιπτώσεις στο γυμνάσιο και στο λύκειο, όπου συμμαθητές, κυρίως αγόρια, έκαναν αστεία επειδή δεν έτρωγα κρέας. Όμως, ήταν σε πλαίσιο εφηβικού πειράγματος, το οποίο δε με επηρέαζε πραγματικά – γελούσα μαζί τους χωρίς να το παίρνω κατάκαρδα εκείνη την εποχή.
Ίσως ήμουν τυχερή και βρέθηκα σε έναν υποστηρικτό περιβάλλον αλλά σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι όσο περισσότερο μεγαλοποιούμε εμείς τις διαφορές μας , τόσο ελκύουμε τους άλλους να μας κοροϊδέψουν για αυτές. Από πάντα που με θυμάμαι ήμουν τόσο σίγουρη για τις συνήθειες της οικογένειας μου και αργότερα τις συνειδητές επιλογές μου, που δεν ένιωθα ποτέ ντροπή να μιλήσω για αυτές κι ούτε θεωρούσα ότι θα μπορούσαν να με στοχοποιήσουν για αυτές.
Αντιθέτως, με τα χρόνια, οι φίλοι μου όλο και περισσότερο τις σεβόντουσαν, φρόντιζαν να έχουν κάτι χωρίς κρέας όταν θα επισκεφτώ το σπίτι τους και γενικότερα φρόντιζαν να νιώθω άνετα αντί για άβολα. Εννοείται πως δεν υποστηρίζω ότι κανένα vegan παιδί δε θα δεχθεί ποτέ bullying, ή ότι η διαφορετικότητα δεν φέρνει πολλές φορές δυστυχώς απομόνωση, όμως θεωρώ και εγώ ότι η περίπτωση μου είναι ένα καλό παράδειγμα ενδυνάμωσης γονέων που περνάνε αυτή τη στιγμή το άγχος του πως είναι να μεγαλώνεις ένα βιγκαν παιδί στη χώρα μας. Και πρέπει να δουν ότι υπάρχουν και θετικές ιστορίες.
Όσο για την απαλλαγή ναι κάποια στιγμή στο Γυμνάσιο πήρα αλλά τότε θεωρούταν cool επειδή έχανες το μάθημα και ήταν ένα μάθημα που σε κανένα συμμαθητή μου δεν άρεσε.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το Πάσχα στο σπίτι σας το 2017, με τον παππού και την γιαγιά σου να είναι κι αυτοί αυστηρά χορτοφάγοι. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που ζούσα. Ήταν το ωραιότερο Πάσχα της ζωής μου, στην Ελλάδα. Άραγε ο παππούς, πώς βίωσε τον περίγυρό του να αντιδρά όταν τους δήλωσε εκείνα τα χρόνια ότι δεν θα ξαναφάει ζωικά, γυρνώντας από τα ταξίδια του?
Ο παππούς μου ήταν πολύ προχωρημένος για την εποχή του και ένας πολύ ευλογημένος άνθρωπος. Ήταν ήρεμος και δεν εμπλεκόταν σε τσακωμούς και εντάσεις επομένως ήταν δύσκολο να τσακωθεί κανείς μαζί του πόσο μάλλον η ίδια του η οικογένεια. Έχοντας φύγει από το χωριό μας την Ναύπακτο βρέθηκε στην Αθήνα και στη συνέχεια έκανε κάποια ταξίδια στο εξωτερικό όπου ήρθε σε επαφή με γνωστούς γιατρούς οι οποίοι ήδη από τότε το 1970 διέδιδαν και εξηγούσαν στο κόσμο ότι πρέπει να σταματήσει να τρώει κρέας και ζωικά. Έτσι, ήρθε η πρώτη επαφή με την χορτοφαγία και βλέποντας τα
επιστημονικά δεδομένα, ο παππούς μου πίστεψε και θέλησε να αλλάξει και εκείνος τον τρόπο διατροφής του σταδιακά.
Παράλληλα ξεκίνησε και τα σεμινάρια για τη διακοπή του καπνίσματος μέσω της χορτοφαγικής διατροφής, κάνοντας tour σε όλη την Ελλάδα για πολλά χρόνια με απόλυτη επιτυχία. Εκείνη την εποχή γέμιζαν αίθουσες και ξενοδοχεία ολόκληρα για να συμμετέχουν στο πρόγραμμα.
Σίγουρα πάντα ήταν ένα σοκ για την οικογένεια του και κάτι που τον διαφοροποιούσε. Παρόλα αυτά δεν δημιουργήθηκε ποτέ οικογενειακή ένταση και απλώς στα οικογενειακά τραπέζια επέλεγε τις επιλογές χωρίς κρέας. Ήταν ένας άνθρωπος εξάλλου που δε θα δημιουργούσε θέμα ούτε θα έλεγε πολλά για να προκαλέσει αντιδράσεις. Αποτελούσε απλά ένα καλό παράδειγμα τιμώντας τις αξίες του ανάμεσα σε κόσμο.
Κάτι που αξίζει να πούμε εδώ, είναι πως ο πατέρας σου δεν ήταν ούτε χορτοφάγος ούτε Αντβεντιστής ενόσω εσύ ήσουν παιδί. Πρόσφατα θυμάμαι έγινε χορτοφάγος, τα τελευταία χρόνια… Αυτό δε σε μπέρδευε?
Ναι ο πατέρας μου έτρωγε κανονικά κρέας και παράγωγα στο σπίτι μας απλώς με τα χρόνια η μητέρα μου αποφάσισε να σταματήσει να του μαγειρεύει επειδή ήταν εναντίον στις αξίες της και έτσι σταδιακά όταν ήμουν πλέον Γυμνάσιο – Λύκειο δεν κατανάλωνε μέσα στο σπίτι, μονάχα στα εστιατόρια όταν βγαίναμε έξω. Πλέον δεν τρώει με δική του επιλογή καθώς δε θέλει ούτε να βλάπτει τα ζώα που αγαπάει πολύ, ούτε την υγεία του.
Παρόλο που τον έβλεπα να τρώει κρέας μπροστά μου, δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη ούτε να δοκιμάσω, ούτε να τον “αντιγράψω”. Ίσως αυτό να σχετίζεται με το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν εκείνος που κατανάλωνε κρέας και όχι η μητέρα μου, και να παίζει ρόλο το πώς επηρεάζει το μητρικό πρότυπο τη συμπεριφορά, ειδικά για μένα ως κορίτσι.
Πιστεύω ότι για γονείς που δεν είναι απόλυτα σύμφωνοι, η υπομονή και η μη άσκηση πίεσης είναι η καλύτερη προσέγγιση. Στην περίπτωσή μας, ποτέ δεν πιέσαμε τον πατέρα μου, και τελικά αποφάσισε μόνος του να αλλάξει. Η πίεση πολλές φορές έχει αντίθετα αποτελέσματα, ειδικά στο οικογενειακό περιβάλλον.
Εμένα αυτή τη στιγμή ο άντρας μου καταναλώνει ζωικά παράγωγα μπροστά στον μικρό αλλά σέβεται πλήρως τις επιλογές μου και το γεγονός ότι θέλω να μεγαλώσουμε το παιδί με βιγκαν διατροφή.. Είναι μια συζήτηση όμως που πρέπει να έχει γίνει από πριν για να αποφευχθούν τυχόν εντάσεις.
Πώς και πότε επέλεξες να κόψεις και τα ζωικά παράγωγα και κυρίως γιατί;
H αποχή από τα γαλακτοκομικά ήρθε κάποια στιγμή μετά το Λύκειο με μεγαλύτερη δυσκολία προφανώς. Από παράγωγα δεν έτρωγα αυγό, γιαούρτι και γάλα. Δεν μου έδινε η μητέρα μου από μικρή τίποτα από αυτά να φάω καθώς θεωρούσε ότι ήταν άκρως ανθυγιεινά. Παρόλ’ αυτά κατανάλωνα αυτά τα παράγωγα πολλές φορές μέσα σε γλυκά, πίτες κτλ. Οπότε έπρεπε να γίνει κάποια σταδιακή προσπάθεια.
Ο λόγος ήταν και επειδή η μητέρα μου μετά από μελέτη και αναζήτηση ήταν σίγουρη πλέον για το πόσο επιβαβλή είναι όλα αυτά για την υγεία μας αλλά και επειδή στη συνέχεια ήρθα σε επαφή με άτομα που ήταν ήδη vegan, όπως εσύ Ελίζα, και μου εξηγήσατε κάποια πράγματα για την παραγωγή γάλακτος κτλ.
Δεν μπόρεσα ποτέ να παρακολουθήσω κάποιο από αυτά τα πολύ σκληρά video και ντοκιμαντέρ που υπάρχουν αλλά αρκέστηκα στις περιγραφές των διαδικασιών για να πειστώ ότι όλο αυτό είναι πολύ άδικο και βίαιο για τα ζώα, μόνο και μόνο για μια στιγμή δικής μας απόλαυσης.
Μίλησέ μας για το Genesis Hellas. Ποιο είναι το αντικείμενό του ακριβώς και ποια ειναι τα όνειρά σου, άμεσοι και πιο μακρινοί στόχοι που έχεις θέσει;
To Genesis Hellas είναι μια Αστική Μη Κερδοσκοπική οργάνωση που εστιάζει στην υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων διατηρώντας τις αξίες του βιγκανισμού και της οικολογίας. Ιδρύθηκε από την οικογένειά μου με στόχο να διαδοθεί κυρίως η υγιεινή διατροφή, ο σεβασμός προς τα ζώα και η προστασία του περιβάλλοντος.
Ξεκινήσαμε την πρώτη vegan κοινωνική κουζίνα το 2018 όπου μαγειρεύουμε για αστέγους και άτομα που ζουν στο όριο της φτώχειας, και μοιράζουμε το φαγητό σε χάρτινες συσκευασίες, για να ελαχιστοποιήσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των δράσεών μας. Πέρα από αυτό το project φροντίζουμε μέσα από διάφορες ψυχοκοινωνικές δράσεις την κοινότητα των αστέγων η οποία πολλές φορές παραμελείται και χρειάζεται πραγματικά υποστήριξη και ορατότητα.
Μέσα στους στόχους μας είναι η διάδοση του εθελοντισμού και η προώθηση του βιγκανισμού, καταρχάς μέσα από το παράδειγμα μας και κατά συνέπεια μέσω δράσεων. Προς το παρόν έχουμε εστιάσει στη διάδοση του εθελοντισμού μέσω παιδικών εργαστηρίων στα σχολεία και γενικότερα μέσω της εθελοντικής κοινότητας που έχουμε χτίσει αλλά θέλουμε σύντομα να ξεκινήσουμε και τις μεμονωμένες δράσεις που αφορούν το κομμάτι της υγείας και του σεβασμού απέναντι στα ζώα. Επίσης, συμμετέχουμε σε εθελοντικούς καθαρισμούς παραλιών και οργανώνουμε δράσεις ανακούφισης ανθρώπων που πλήττονται από ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και φωτιές, συλλέγοντας τρόφιμα και οτιδήποτε άλλο χρειάζονται στην Αθήνα και μεταφέροντάς τα στις πληγείσες περιοχές.
Ελπίζουμε ότι μέσω των προσπαθειών μας, μπορούμε να συμβάλλουμε στην δημιουργία μιας πιο ευαισθητοποιημένης κοινωνίας, που θα αγκαλιάσει την διαφορετικότητα και θα προωθήσει την ιδεά της άρσης της εκμετάλλευσης όλων των συναισθανόμενων πλασμάτων.
Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις μητρότητα, ακτιβισμό και βιοπορισμό?
Ο συνδυασμός μητρότητας, ακτιβισμού και βιοπορισμού είναι μια πρόκληση, αλλά η σωστή οργάνωση (που δεν καταφέρνω πάντα) και η υποστήριξη από το περιβάλλον μου είναι καθοριστικές. Αν δεν είχα τόσο υποστηρικτό σύζυγο, οικογένεια και φίλους, δε νομίζω ότι θα ήταν δυνατόν να κάνω όλα αυτά.
Πέρα από αυτό νομίζω πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να αποδεχόμαστε ότι κάποιες μέρες δε θα τα προλάβουμε όλα, και αυτό είναι φυσιολογικό. Στο κομμάτι της μητρότητας, προσπαθώ να συμπεριλάβω τον γιο μου στις δράσεις του ακτιβισμού, ώστε να αναπτύξει από νωρίς μια ευαισθησία για τα ζώα και το περιβάλλον. Είμαι σίγουρη ότι αυτή η διαδικασία όχι μόνο ενδυναμώνει τη σχέση μας, αλλά του παρέχει και πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες καθώς και αναπτύσσει από νωρίς την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Είναι και ένας από τους λόγους που στο Genesis δημιουργήσαμε ξεχωριστό χώρο για μωράκια 1-3 χρονών ώστε να έρχονται γονείς και να μπορούν να συνδυάζουν εθελοντισμό και γονεϊκότητα σε τέτοιου είδους δράσεις.
Θυμάμαι τότε που πήγαινες, μαθήτρια ακομη, στο camp στα Οινόφυτα και μια οικογένεια Αφγανών έψαχνε να βρει κεμπάμ σόγιας να σου μαγειρέψει για να φας μαζι τους. Πολύ όμορφο. Αναρωτιεμαι, αν ο κόσμος σε αποδέχεται πιο εύκολα διότι η πηγή της διαφορετικής διατροφής ειναι πρωταρχικά η θρησκεία, κι αυτό ειναι κάτι που οι άλλοι αποδέχονται με μεγαλύτερο σεβασμό χωρίς πολλές πολλες κουβέντες… Όταν σε ρωτούσαν γιατί δεν τρως κρέας, τι ακριβώς απαντούσες; Και τώρα ακόμη…
Η αλήθεια είναι στο camp έλαβα μεγάλη αγάπη και αποδοχή από τους πρόσφυγες που έμεναν εκεί. Στο συγκεκριμένο target group και επειδή δεν μιλούσαν και καλά αγγλικά, ούτε ήξεραν τι σημαίνει η λέξη vegan, λέγαμε απλώς θρησκευτικοί λόγοι χωρίς ανάλυση καθώς ήταν δύσκολη η επικοινωνία και ήταν κάτι που εκτιμούσαν ιδαίτερα λόγω της δικής τους θρησκείας.
Παρόλ’ αυτά, ποτέ σε κανέναν άλλο γνωστό μου δεν έχω πει ότι είμαι vegan λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων. Μπορεί πολλά μέλη της εκκλησίας μας να ακολουθούν αυτή τη διατροφή αλλά δεν είναι υποχρεωτική, απλά προτείνεται ως η βέλτιστη και υπάρχουν φυσικά κείμενα στα οποία εξηγείται και το κομμάτι της ηθικής, γίνεται δηλαδή αναφορά στα ζώα.
Η δική μου οικογένεια έχει αποφασίσει να ακολουθεί αυτόν τον τρόπο ζωής όχι μόνο για λόγους υγείας αλλά και από σεβασμό απέναντι στα ζώα καθώς και λόγω της αποστασιοποίησης που παίρνουμε από τέτοιες βίαιες πρακτικές αφού δεν θεωρούμε ότι εκπροσωπούν ή ταιριάζουν με το χριστιανισμό.
Όταν με ρωτούν γιατί δεν τρώω κρέας, αν και τώρα τελευταία σχεδόν κανείς δε με ρωτά, ίσως λόγω διάδοσης του βιγκανισμού, απλώς απαντάω για ηθικούς λόγους και για την υγεία μας!
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, Ιφιγένεια!
Keep up the good work!
Διαβάστε εδώ, μια συνέντευξη της Ιφιγένειας που έδωσε το…2016 στην Lifo.
Μπορειτε να ακολουθήσετε την Ιφιγένεια στο facebook και στο Instagram και το Genesis Hellas στο Facebook και στο Instagram.
Extra tip: Οι Αντβεντιστές αποτελούν μία από τις 5 ομάδες ανθρώπων που ανήκουν στις μπλε ζώνες οι οποίες είναι 5 μέρη στη Γη όπου οι άνθρωποι ζουν περισσότερο. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτές τις 5 ομάδες, εδώ ή να δείτε το σχετικό ντοκιμαντέρ στο Netflix “Live to 100, secrets of the blue zones”.