Disclaimer: To βίντεο ξεκινά με κάποια σχόλια των παρουσιαστών για μια σπισιστική ασχολία (ψάρεμα στην Χαλκίδα) οπότε ζητώ συγγνώμη στους αντισπισιστές που θα ακούσουν αυτά τα πρώτα δευτερόλεπτα. H αναφορά στο εγχείρημα ξεκινά στο 0:18.
Ευχαριστώ πολύ την Ματίνα Πολυχρόνη και τον Μιχάλη Μενεγάκη για το ειλικρινές τους ενδιαφέρον και τα ωραία πλάνα.
Δυστυχώς κόπηκαν όσα ανέφερα σχετικά με το τι με οδήγησε στο να αποφασίσω να φύγω από εδώ:
1) τα αμέτρητα σκουπίδια ολούθε που έχω κουραστεί να μαζέυω,
2) τα αμέτρητα αδέσποτα ζώα που μια χούφτα ανθρώπων προσπαθούμε να βοηθήσουμε,
3) τα αμέτρητα κακοποιημένα σκυλιά στην περιοχή,
4) η έλλειψη προθυμίας των τοπικών αρχόντων να προστατέψουν το περιβάλλον και να επιμορφώσουν τον κόσμο ώστε να αποκτήσουν οικολογική συνείδηση και σεβασμό προς τα ζώα και τέλος,
5) η απαράδεκτη ελληνική αστυνομία που καλύπτει τους κακοποιητές των ζώων.
Η ζωή μου σε αυτό το ρεπορτάζ παρουσιάζεται σαν παραμύθι ενώ η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας…το όνειρο έγινε εφιάλτης με τις θερμοκρασίες να αγγίζουν τους 45 βαθμούς κάθε καλοκαίρι, και με την ξηρασία λόγω λειψυδρίας… Το σπίτι δεν μπορεί να ασφαλιστεί καθώς δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για tiny houses on wheels στην μεσαιωνική Ελλάδα κι άρα κάθε καλοκαίρι ζούμε υπό τον φόβο μη καεί αφού ολοένα και περισσότερες φωτιές λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή κάθε καλοκαίρι.
Αν είχα κάνει αυτό το εγχείρημα πριν 10 χρόνια, μπορεί να πήγαινε καλύτερα, γιατί μέχρι σήμερα θα είχαν μεγαλώσει αρκετά τα δέντρα και θα παρείχαν σκιά στο σπίτι. Τώρα πια, δεν ξέρουμε για πόσο ακόμη θα έχουμε νερό να ποτίζουμε όσα έχουμε φυτέψει εδώ με αγάπη…