George Hibberd – από πιλότος της Easyjet, κλιματικός ακτιβιστής

Το 2022 πήρα συνέντευξη από τον Τοdd Smith, που εγκατέλειψε την δουλειά του πιλότου για χάρη του περιβάλλοντος. Αναρωτιόμουν τότε, πόσοι πιλότοι άραγε μπορεί να ενστερνίζονται όσα σκέφτεται και αισθάνεται ο Todd? Πάλι καλά, όσο περνά ο καιρός βλέπω ότι εμφανίζονται ολοένα και περισσότεροι, σαν τα μανιτάρια μετά την βροχή αφού ένα μήνα αφού δημοσίευσα την συνέντευξη του George Hibberd στα Αγγλικά, διάβασα στο LinkedIn την μαρτυρία ενός Γάλλου πιλότου που αποφάσισε κι αυτός να εγκαταλείψει το επάγγελμα αυτό, λόγω οικολογικού άγχους (μια εντελώς φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μας, ενόσω αντιμετωπίζουμε / βιώνουμε κλιματική κατάρρευση), η οποία έχει λάβει ως τώρα 9.930 αντιδράσεις, 1.143 σχόλια και έχει αναδημοσιευθεί 437 φορές. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι είναι vocal και μοιράζονται την απόφασή τους δημόσια, αλλά και τους λόγους αυτής της απόφασης.

Και οι 3 αυτοί άντρες, αφού εγκαταλείπουν το επάγγελμα αυτό στρέφονται σε μια πιο φυσική ζωή και στον ακτιβισμό. Ο Todd, όπως και ο George είναι και βίγκαν, και αγωνίζονται επίσης και οι δύο και για την λευτεριά στην Παλαιστίνη. Είναι δυο λευκοί άντρες που έχουν αναγνωρίσει το πρόβλημα της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και των αποικιοκρατιών και επιμορφώνονται συνεχώς για να από-αποικιοποιήσουν το μυαλό τους, κάτι που οφείλουμε όλοι οι λευκοί να κάνουμε, αφού αναγνωρίσουμε το προνόμιο του λευκού δέρματός μας. Πόσο μάλλον όμως οι λευκοί άντρες που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας των προνομίων. Αν σας εντυπωσιάσει κι εσάς η ιστορία του George, παρακαλώ να την αναδημοσιεύσετε στα κοινωνικά σας δίκτυα και μέσω email… Αυτές οι ιστορίες πρέπει να ακούγονται γιατί η δύναμη της εξιστόρησης μιας ιστορίας που εμπνέει, είναι τεράστια. Σίγουρα κι άλλοι πιλότοι εκεί έξω αισθάνονται όπως αυτοί οι 3 άντρες, και αν διαβάσουν τις ιστορίες τους, μπορεί να βρουν τη δύναμη να κάνουν κι αυτοί το γενναίο βήμα…

Μετά από πόσα χρόνια εργασίας ως πιλότος, αποφάσισες να παραιτηθείς από το επάγγελμα και γιατί;

Ξεκίνησα την εκπαίδευσή μου ως πιλότος αεροπορικής εταιρείας τον Ιανουάριο του 2018 στη Νέα Ζηλανδία, όπου ήταν η έδρα της σχολής εκπαίδευσής μου. Στο διάστημα αυτό άρχισα να ευαισθητοποιούμαι περισσότερο για την κλιματική κρίση παρακολουθώντας ντοκιμαντέρ όπως το Planet Earth 2 και το Blue Planet 2 του David Attenborough. Αυτά με ενέπνευσαν ν’ αλλάξω τις προσωπικές μου συνήθειες και το περιβαλλοντικό αποτύπωμά μου, οπότε προσπάθησα να χρησιμοποιώ όσο το δυνατόν λιγότερο πλαστικό, αγοράζοντας χύμα προϊόντα από βιολογικές λαϊκές αγορές και από καταστήματα zero waste. Επίσης, έγινα χορτοφάγος, αν και θα μιλήσω γι’ αυτό περισσότερο αργότερα.

Ωστόσο, παρατήρησα ότι κανείς γύρω μου δεν άλλαζε και ότι η κλιματική κρίση εξακολουθούσε να επιδεινώνεται. Χρειάζονταν σαφώς μεγαλύτερες, πιο συστημικές αλλαγές. Όταν επέστρεψα στην Αγγλία από τη Νέα Ζηλανδία τον Μάρτιο του 2019, η Extinction Rebellion (XR) μόλις ξεκινούσε δράσεις και οργάνωσε μια δράση ένα μήνα αργότερα.

Άκουσα γι’ αυτούς στο ραδιόφωνο ότι καταλάμβαναν γέφυρες και καίρια σημεία στο Λονδίνο απαιτώντας από την κυβέρνηση να «πει την αλήθεια» για την κλιματική κρίση, να μεταβεί σε μια οικονομία μηδενικού άνθρακα μέχρι το 2025 και να πραγματοποιήσει πανεθνικές συνελεύσεις πολιτών για να αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αυτό μου φάνηκε πως ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν. Δεν είχα πάει ποτέ ξανά σε διαμαρτυρία, αλλά αποφάσισα να συμμετάσχω σε μια πορεία στο Λονδίνο. Αμέσως έμεινα έκπληκτος από την αγάπη και τη χαρά της διαμαρτυρίας. Ήταν τόσο διαφορετική από το πώς τους είχε παρουσιάσει το ραδιόφωνο ως «χίπηδες», «τρομοκράτες». Ήταν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα που συγκεντρώθηκαν για να απαιτήσουν έναν δικαιότερο κόσμο. Είχα ενθουσιαστεί!

Αλλά εγώ επρόκειτο να ξεκινήσω μια καριέρα σε μια βιομηχανία που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα.

Πήρα τα προσόντα μου ως πιλότος αεροπορικής εταιρείας τον Νοέμβριο του 2019 και μετακόμισα στο Λονδίνο. Τότε, η ΕasyJet έκανε δηλώσεις ότι ήταν η πρώτη αεροπορική εταιρεία με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στον κόσμο, επειδή αντιστάθμιζε το 100% των εκπομπών της. Αναγνωρίστηκα ως κάποιος στην αεροπορική εταιρεία που νοιαζόταν για την κλιματική αλλαγή και μου ζητήθηκε να βοηθήσω στην συγγραφή της ανακοίνωσης για τους επιβάτες που θα έπαιζε όταν προσγειώνονταν και η οποία μιλούσε για το μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμά μας. Τότε, το πίστευα! Κοιτάζω πίσω με τρόμο τώρα που βοήθησα να διαδοθεί το πράσινο ξέπλυμα** στους επιβάτες της ΕasyJet.

Μια κομβική στιγμή στη ζωή μου ήταν η πρώτη μου συνάντηση με τους ακτιβιστές της Extinction Rebellion στο Κρόιντον, όπου ζούσα. Καθόμασταν σε έναν κύκλο στο πίσω δωμάτιο μιας καφετέριας και συστηνόμασταν, όταν ξαφνικά ο άνδρας που καθόταν δίπλα μου συστήθηκε ως Todd Smith και είπε ότι ήταν πιλότος της Thomas Cook. Σοκαρίστηκα! Ποιες είναι οι πιθανότητες να συναντηθούν δύο πιλότοι σε μια συνάντηση XR; Ίσως ήταν πιο πιθανό να κερδίσω το λαχείο! Του συστήθηκα ως πιλότος της ΕasyJet και έτσι το κοινό μας μονοπάτι ξεκίνησε. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση που συνάντησα κάποιον που ένιωθε το ίδιο με μένα και προερχόταν από τον ίδιο κλάδο.

Η πανδημία καθήλωσε τον κλάδο και εμένα προσωπικά για 13 μήνες. Στο διάστημα αυτό γνώρισα τον Finlay Asher, έναν αεροδιαστημικό μηχανικό που είχε εργαστεί για τη Rolls Royce πάνω στην μελλοντική αεροδιαστημική τεχνολογία. Ο Finlay είχε συστήσει την δική του πράσινη ομάδα εργασίας στην εταιρεία για να αμφισβητήσει την αφήγηση της εταιρείας για το κλίμα. Ο Todd και ο Finlay ξεκίνησαν αυτό που εκείνη την εποχή ονομαζόταν «Destination 1.5» (με αναφορά στη συμφωνία του Παρισιού) και αργότερα μετονομάστηκε σε Safe Landing. Αρχικά μέσω αυτού του εγχειρήματος οργανώσαμε κάποιες βιντεοκλήσεις κατά την διάρκεια των lockdowns για να γνωρίσουμε άλλους εργαζόμενους της αεροπορικής βιομηχανίας οι οποίοι διέθεταν κι αυτοί όπως εμείς οικολογική συνείδηση και να μοιραστούμε μαζί τους τις εμπειρίες μας από το πώς συνδυάζουμε την αγάπη μας για τις αερομεταφορές με την αγάπη μας για τον πλανήτη.

Μέσα από αυτές τις συναντήσεις και κάνοντας την δική μου έρευνα, ανακάλυψα γρήγορα ότι αυτά που έλεγε η ΕasyJet και η υπόλοιπη αεροπορική βιομηχανία για την κλιματική κρίση ήταν εντελώς «πράσινο ξέπλύμα», ένας τελείως νέος όρος για εμένα. Ήθελα σαφώς να πιστέψω αυτά που έλεγε η ΕasyJet. Γιατί να μην το έκανα; Δεν ήξερα κάτι καλύτερο, αλλά είχα επίσης δουλέψει όλη μου τη ζωή για να γίνω πιλότος, το είχα επιτέλους πετύχει αυτό, οπότε δύσκολα θα αμφισβητούσα αυτά που έλεγαν για την κλιματική κρίση. Αυτό θα σήμαινε ότι θα αμφισβητούσα τον σκοπό της ζωής μου και το παιδικό μου όνειρο.

Αλλά η επιστήμη είναι επιστήμη. Είναι αδύνατο να την αγνοήσουμε.

Και έτσι, η ψευδαίσθηση της πράσινης αεροπλοΐας γρήγορα κατέρρευσε και έμεινα να αμφισβητώ τις αποφάσεις της ζωής μου. Ανέπτυξα μια βαθιά ανησυχία και άγχος σχετικά με την πορεία της καριέρας μου και την κατάσταση της κλιματικής κρίσης. Η σχέση μου με την τότε σύντροφό μου άρχισε στο μεταξύ να καταρρέει καθώς συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να φέρω ένα παιδί σε αυτόν τον αβέβαιο και τρομακτικό νέο κόσμο. Αφού χωρίσαμε τελικά, ξεκίνησα συμβουλευτική γι’ αυτό που έμαθα τότε ότι αποκαλείται οικολογικό άγχος ή κλιματικό άγχος μετά από σύσταση του Todd. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση που επιτέλους κατάλαβα τι ένιωθα, ότι ήταν μια λογική αντίδραση σε μια υπαρξιακή απειλή και ότι δεν τρελαινόμουν. Αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο πώς αισθανόμουν για το πώς θα μπορούσα να συνδυάσω τους δύο κόσμους, του επαγγέλατός μου ως πιλότος και του κλιματικού ακτιβισμού.

Εκείνη τη στιγμή, ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω ως πιλότος. Δεν έβλεπα κανέναν λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να εγκαταλείψω την δουλειά των ονείρων μου. Δεν θα έπρεπε να μπορώ να προσπαθήσω να δημιουργήσω αλλαγές ενώ εξακολουθώ να εργάζομαι στον κλάδο; Επέστρεψα λοιπόν στην δουλειά μου μετά τα lockdowns τον Απρίλιο του 2021 και άρχισα να μιλάω στους συναδέλφους μου για την κλιματική κρίση. Εξάλλου, εμείς οι πιλότοι περνάμε έως και 12 ώρες στο πιλοτήριο. Καταλήγεις να κάνεις όλων των ειδών τις συζητήσεις ενόσω εργάζεσαι!

Άρχισα να αμφισβητώ το αφήγημα της εταιρείας μου σχετικά με το κλίμα στο εσωτερικό φόρουμ για το προσωπικό που ονομάζεται «Workplace». Είχαν μια σελίδα βιωσιμότητας όπου αναρτούσαν κυρίως άρθρα για το κλίμα. Σχολίαζα κάτω από τα περισσότερα από αυτά λέγοντας πράγματα όπως «Αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον, αλλά οι επιστήμονες του κλίματος λένε… οπότε, πώς ταιριάζει αυτό με αυτό που λέτε;». Όλα φαίνονταν καλά και πίστευα ότι κατάφερνα πολύ καλά τον συνδυασνό των δύο αυτών κόσμων.

Αυτό συνέβαινε μέχρι που έλαβα μέρος στην ετήσια επιμόρφωση περί ασφάλειας την οποία πρέπει να παρακολουθήσει όλο το προσωπικό των αεροδρομίων. Ξοδεύουν την ώρα της επιμόρφωσης περιγράφοντας τις κορυφαίες απειλές για τη βιομηχανία. Συνήθως, στην κορυφή είναι ο «ριζοσπαστικός θρησκευτικός φονταμενταλισμός» ή η τρομοκρατία. Αλλά, για πρώτη φορά, πρόσθεσαν μια νέα απειλή στην δεύτερη θέση – τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές. Εμφάνισαν στην οθόνη μια εικόνα του τυφλού παραολυμπιονίκη Τζέιμς Μπράουν, ο οποίος είχε ανέβει στην κορυφή ενός αεροπλάνου στο αεροδρόμιο City του Λονδίνου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επιπτώσεις των αερομεταφορών στο κλίμα. Ο παρουσιαστής τον κατηγόρησε ως ριζοσπάστη και ανθρώπους σαν κι αυτόν ως τεράστια απειλή για τη βιομηχανία μας. Είπαν ότι «αυτοί οι άνθρωποι» ήθελαν να καταστρέψουν τη βιομηχανία μας και να μας πάρουν όλες τις θέσεις εργασίας. Καυχήθηκαν ότι η easyJet είχε πρώην πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που εργάζονταν για να βρουν περιβαλλοντικούς ακτιβιστές «εσωτερικούς» στην εταιρεία. Οι άλλοι πιλότοι στην αίθουσα αστειεύτηκαν ότι θα απογειώνονταν με τον James ακόμα στην κορυφή του αεροπλάνου. Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά εχθρική και στην πραγματικότητα αρκετά βίαιη. Ένιωθα εξαιρετικά άβολα και ότι θα με θεωρούσαν εσωτερική απειλή για τους συναδέλφους μου. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Αγαπούσα και εξακολουθώ να αγαπώ την αεροπορία. Δεν έχω καμία επιθυμία να καταστρέψω τον κλάδο ή τις θέσεις εργασίας κανενός. Αλλά αυτό ήταν το πρώτο από μια σειρά περιστατικών που με έκαναν να αισθάνομαι όλο και πιο ανασφαλής και ανασφαλής στη δουλειά μου.

Οι απειλές, ο αγώνας και το πώς κατέληξε όλο αυτό

Το καλοκαίρι του 2021 έλαβα ένα τηλεφώνημα κατά τη διάρκεια της ετήσιας άδειάς μου από κάποιον πολύ υψηλόβαθμο υπάλληλο της easyJet. Μου φάνηκε πολύ περίεργο να δέχομαι ένα προσωπικό τηλεφώνημα από κάποιον τόσο υψηλόβαθμο στην εταιρεία. Μου φάνηκε πολύ φιλικός ενώ με ενημέρωνε ότι με είχαν αναφέρει στο πρόγραμμα «Stand Up, Speak Out» της εταιρείας – ένα πρόγραμμα ανώνυμης αναφοράς που έχει σχεδιαστεί για να επισημαίνει άτομα που προκαλούν ανησυχία στην εταιρεία, άτομα που μπορεί να είναι ψυχικά άρρωστα ή να εκφράζουν ριζοσπαστικές ή επικίνδυνες απόψεις. Προφανώς, ένας συνάδελφος με είχε καταγγείλει αφού με άκουσε να μιλάω για την κλιματική κρίση. Ο κύριος αυτός με ενημέρωσε ότι η εταιρεία γνώριζε ότι είχα συμμετάσχει σε διαμαρτυρίες με την XR (extinction rebellion). Πώς το ήξεραν, δεν έχω ιδέα. Αλλά άρχισε να αποδεικνύεται ότι οι ανησυχίες μου ήταν σωστές, ότι με είχαν αναγνωρίσει ως ριζοσπάστη και ότι με παρακολουθούσαν.

Συνέχισε λέγοντας ότι ήταν ευτυχής που δεν έκανα κάτι παράνομο ή δεν παραβίαζα την σύμβαση εργασίας μου και ότι μπορούσα να συνεχίσω να διαμαρτύρομαι εφόσον δεν παραβίαζα τον νόμο ή δεν μιλούσα στα μέσα ενημέρωσης. Τον ενημέρωσα ότι γνώριζα την πολιτική μας για τα μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με την οποία αν με πλησίαζαν για σχόλια από τα μέσα ενημέρωσης, θα έπρεπε πρώτα να μιλήσω με την ομάδα δημοσίων σχέσεων της easyJet. Ολοκλήρωσε την περίεργη συζήτηση προσκαλώντας με για καφέ στο αεροδρόμιο Gatwick. Είπε ότι η ΕasyJet είχε πολλές πράσινες πρωτοβουλίες που γίνονταν στο παρασκήνιο και τις οποίες δεν γνώριζα και οι οποίες θα με καθησύχαζαν όσον αφορά τον αντίκτυπο της easyJet στο κλίμα. Συμφώνησα να επικοινωνήσω μαζί του σχετικά με τις ημερομηνίες για αυτόν τον καφέ. Αγνόησε τα μηνύματα που του έστειλα στη συνέχεια και η συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Οπότε έγινε πια σαφές ότι αυτό το τηλεφώνημα ήταν στην πραγματικότητα μια προειδοποίηση ότι με παρακολουθούσαν και ότι έπρεπε να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αλλιώς…

Σύντομα μετά από αυτό το τηλεφώνημα, πετούσα από το Γκάτγουικ (αεροδρόμιο στο Λονδίνο) προς τη Βαλένθια. Κατεβαίνοντας πάνω από τους λόφους της Βαλένθια εμφανίστηκε στον ορίζοντα μια στήλη καπνού. Εκείνη την εποχή, οι πυρκαγιές μαίνονταν σε όλη τη Μεσόγειο, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και οι αποκαλυπτικές εικόνες ολόκληρων βουνοπλαγιών που είχαν τυλιχθεί στις φλόγες μεταδίδονταν από όλα τα μέσα ενημέρωσης. Καθώς πλησιάζαμε τη στήλη καπνού, έγινε σαφές ότι πετούσαμε πάνω από μια πυρκαγιά, αν και μικρή. Ενώ πετούσαμε ακριβώς δίπλα από τη φωτιά, ο κυβερνήτης και εγώ παραμείναμε σιωπηλοί. Υπήρχε μια δυσοίωνη αίσθηση στο πιλοτήριο, καθώς εκείνη τη στιγμή ήμουν αντιμέτωπος με τον άμεσο αντίκτυπο που είχε η αεροπορική βιομηχανία στον πλανήτη μας.

Μέχρι τότε, είχα γίνει ικανός στο να διαχωρίζω τις ανησυχίες μου. Όταν ήμουν στο σπίτι ή περπατούσα στο αεροδρόμιο, είχα άγχος για την κλιματική κρίση. Ήθελα όλο και περισσότερο να σηκωθώ σε ένα παγκάκι του αεροδρομίου και να φωνάξω στους επιβάτες: «Τι κάνουμε; Όλα όσα αγαπάμε καίγονται! Ξυπνήστε!». Μόλις όμως έμπαινα στο αεροσκάφος, παραμέρισα τα άγχη μου και μπορούσα να χειριστώ το αεροσκάφος με επαγγελματισμό και ασφάλεια.

Άρχισα όμως να δυσκολεύομαι να κοιμηθώ πριν από τις πρωινές βάρδιες στη δουλειά, αναγκαζόμενος να ακυρώνω βάρδιες αργά το βράδυ σε κατάσταση άγχους. Ήλπιζα ότι αυτό θα περνούσε. Δεν πέρασε.

Τα Χριστούγεννα του 2021, μίλησα στην ομάδα μας του Ανθρώπινου Δυναμικού (HR) και τους είπα ότι πίστευα πως αντιμετώπιζα οικολογικό άγχος και ότι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Με απάλλαξαν για λίγο από τα επαγγελματικά μου καθήκοντα για να δουν αν υπήρχε τρόπος να με βοηθήσουν με το άγχος και την ανησυχία μου. Αρχικά, αυτό σήμαινε ότι προσπαθούσαν να με προγραμματίσουν κυρίως σε μεταγενέστερες βάρδιες και όχι σε πρωινές βάρδιες αφού δυσκολευόμουν να κοιμηθώ.

Το άτομο στο τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού αγνοούσε εντελώς την σοβαρότητα της κλιματικής κρίσης και του οικολογικού άγχους. Πέρασα από τη διαδικασία να πρέπει να της εξηγήσω ότι δεν μπορούσα να διαλογιστώ για να βγω από το άγχος, ούτε μπορούσα «απλώς να σταματήσω να βλέπω ειδήσεις ή να διαβάζω εκθέσεις για το κλίμα», όπως μου πρότεινε. Της είπα ότι το να βάλω το κεφάλι μου «πίσω στην άμμο» δεν ήταν η απάντηση. Προσπαθούσε απλώς να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά κατέληξα να αισθάνομαι ότι ακυρώνει τα συναισθήματά μου (gashlighting).

Την άνοιξη του 2022, κι ενώ βρισκόμουν ακόμα σε άδεια εν αναμονή μιας έκθεσης από τον σύμβουλο ψυχικής υγείας σχετικά με το οικολογικό άγχος μου, έλαβα ένα ακόμη περίεργο τηλεφώνημα – αυτήν την φορά από έναν διευθυντή της γραμμής στο Gatwick. Μου έλεγε ότι είχε δει τα σχόλιά μου στο Workplace σχετικά με την κλιματική κρίση και μου είπε ότι έπρεπε να σταματήσω αυτά τα σχόλια. Είπε ότι τα σχόλιά μου «βλάπτουν την ψυχική υγεία του προσωπικού». Ήμουν περίεργος για το πώς. Μου είπε: «Θα το θέσω αλλιώς, Τζορτζ. Φαντάσου ότι είμαι μέλος του πληρώματος καμπίνας. Είχα μια κουραστική μέρα στη δουλειά και αποφασίζω να μπω στο Workplace για να βρω μια «ευχάριστη» ιστορία για το κλίμα και βλέπω τα σχόλιά σας που λένε «η easyJet ενδεχομένως να προκαλεί τις πυρκαγιές στην Ευρώπη». Πώς νομίζετε ότι αυτό θα με κάνει να νιώσω;». Του είπα ότι αυτό που λέω μπορεί να είναι άβολο, αλλά είναι η αλήθεια και ότι είναι καλύτερα να γνωρίζω την αλήθεια και να νιώθω άβολα γι’ αυτήν παρά να μου λένε ψέμματα για το πώς η εταιρεία μου απειλεί όλους και όλα όσα αγαπώ. Αυτή η προδοσία, όταν μάθουν την αλήθεια θα ήταν πολύ χειρότερη γι’ αυτούς από το να μάθουν την αλήθεια τώρα.

Προσπάθησε να μου πει ότι οι εκπομπές ρύπων της easyJet στην πραγματικότητα μειώνονται. Τον προκάλεσα λέγοντας ότι στην πραγματικότητα η «ένταση» των εκπομπών της easyJet μειωνόταν, κι όχι οι εκπομπές καθαυτές. Μετά από ένα μακρύ πηγαινέλα, έγινε φανερό ότι απλώς επαναλάμβανε τις πράσινες μπούρδες της βιομηχανίας. Ολοκλήρωσε τη συζήτηση εκνευρισμένος: «Κοίτα, Τζορτζ. Οι εκπομπές της EasyJet θα συνεχίσουν να αυξάνονται και τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό».

Επιτέλους, η αλήθεια πίσω από το πράσινο ξέπλυμα και τη νοητική γυμναστική.

Το αποτέλεσμα αυτού του τηλεφωνήματος μου απέδειξε και πάλι ότι με θεωρούσαν απειλή για την εταιρεία. Αγχώθηκα ανεπανόρθωτα και αναγκάστηκα να πάρω την εξαιρετικά δύσκολη απόφαση τον Ιούνιο του 2022 να δηλώσω στην easyJet ότι είμαι πλέον μόνιμα ακατάλληλος για να πετάξω. Δεν μπορούσα να προβλέψω ένα σενάριο όπου το άγχος μου θα μειωνόταν ποτέ στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης και της έλλειψης δράσης από την κυβέρνηση και τον κλάδο των αερομεταφορών.

Εκείνη την ημέρα, το παιδικό μου όνειρο τελείωσε.

Ένιωσα ανακούφιση. Το άγχος 2 ετών για το αν θα μπορούσα να ενδιαφερθώ για την κλιματική κρίση και ταυτόχρονα να είμαι πιλότος έληξε. Είχα επιτέλους πάρει τον έλεγχο της κατάστασης πριν αυτή πάρει τον έλεγχο μου. Είχα αποφασίσει να δώσω προτεραιότητα στην ψυχική μου υγεία έναντι του παιδικού μου ονείρου. Ήμουν συντετριμμένος, αλλά και ανακουφισμένος.

Πέρασα 6 μήνες σε επίσημη «μακροχρόνια αναρρωτική άδεια», χρόνος που μου δόθηκε για να «διορθώσω τον εαυτό μου». Προφανώς, δεν υπήρχε τίποτα να διορθώσω και το οικολογικό μου άγχος δεν εξαφανίστηκε. Τον Νοέμβριο του 2022, σε ένα πίσω δωμάτιο του αεροδρομίου Γκάτγουικ συναντήθηκα με δύο εκπροσώπους του ανθρώπινου δυναμικού και παρέδωσα την ταυτότητά μου στο αεροδρόμιο, σηματοδοτώντας το τέλος της πιο δύσκολης δοκιμασίας της ζωής μου.

Βγήκα από το αεροδρόμιο μέσα στην καταρρακτώδη βροχή, χωρίς να είμαι πλέον πιλότος αεροπορικής εταιρείας. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλαψα. Είχε τελειώσει.

Ήταν μια πολύ έντονη στιγμή. Ένιωσα βαθιά θλίψη, αλλά και περηφάνια για τον εαυτό μου που ήμουν αρκετά γενναίος ώστε να περάσω από αυτή τη διαδικασία κατανόησης της αλήθειας της κλιματικής κρίσης και να ζήσω τιμώντας τις αξίες μου μέχρι τέλους. Παρά το τίμημα που είχαν αυτά τα χρόνια, δεν μετανιώνω για απολύτως τίποτα.

Τι άλλο έχεις κάνει προκειμένου να ευθυγραμμίσεις τις αξίες σου με τις καθημερινές σου συνήθειες και πότε πραγματοποιήθηκαν αυτές οι αλλαγές / ποιες άλλες αποφάσεις για το μέλλον σου έχεις πάρει για το θέμα αυτό;

Όταν ήμουν στη Νέα Ζηλανδία πέρασα από μια αρκετά μεταμορφωτική διαδικασία. Για μερικές εβδομάδες έμεινα για λίγο πίσω στις σπουδές μου και αναρωτήθηκα αν ήμουν αρκετά καλός για να γίνω πιλότος. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεών μου, που ευτυχώς ήταν σύντομοι (αποδείχθηκα ένας από τους καλύτερους στην τάξη μου και διέπρεψα στην easyJet, σε καλό δρόμο για να γίνω κυβερνήτης) έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο με τίτλο “Η δύναμη του τώρα” του Eckhart Tolle. Στο οπισθόφυλλο η Oprah Winfrey αναφωνούσε ότι αυτό το βιβλίο άλλαξε τη ζωή της. Προκάλεσα το βιβλίο να αλλάξει τη ζωή μου – και το έκανε.Ο κόσμος μου άνοιξε στην ιδέα της ενσυνειδητότητας και του διαλογισμού. Είχα επίγνωση των σκέψεων. Συνειδητοποίησα ότι υπήρχε κάποιος ή κάτι που παρατηρούσε τις σκέψεις μου – ο αληθινός μου εαυτός. Είχα επίγνωση των απόψεών μου και των συναισθημάτων μου. Αναρωτήθηκα τι ήταν και από πού προέρχονταν. Εκείνη την εποχή, η αδελφή μου και ο σύντροφός της είχαν γίνει χορτοφάγοι. Στην αρχή, τους ειρωνεύτηκα για τη «γελοία» απόφασή τους και σχολίασα ότι «κατέστρεψαν τα Χριστούγεννα».

Όμως η ενσυνειδητότητα μου άρχισε να λειτουργεί και γινόμουν όλο και πιο ανοιχτός σε αυτά που είχαν να πουν. Παρακολούθησα τα βίντεο που μου έστειλαν με τον «Earthling Ed», έναν βίγκαν ακτιβιστή, να συζητά με μη χορτοφάγους. Άκουσα όλες τις αδαείς απόψεις μου να αντανακλώνται σε μένα. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν προγραμματισμένος (conditioned, με την έννοια ότι απλά έτσι έμαθε χωρίς να αναρωτηθεί ποτέ αν αυτό είναι Ο.Κ) να τρώω κρέας και γαλακτοκομικά και ότι η αρχική μου αποστροφή προς το να γίνω vegan ήταν ένα χαρακτηριστικό του τοξικού ανδρισμού και του σπισισμού.

Άρχισα να μειώνω την κατανάλωση κρέατος, ακολουθώντας αυτή των ψαριών, των γαλακτοκομικών, των αυγών και του μελιού. Έφτασα σε ένα σημείο όπου έτρωγα ουσιαστικά σαν ένας αυστηρά χορτοφάγος εκτός από ένα κρουασάν αμυγδάλου που κερνούσα τον εαυτό μου μια φορά την εβδομάδα στη λαϊκή αγορά. Όμως κάθισα εκεί μια μέρα και σκέφτηκα: «Γιατί να χαρίζω στον εαυτό μου τον πόνο ενός άλλου όντος, έστω και αν είναι μόνο μια φορά την εβδομάδα;».

Από εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα επιτέλους τι σημαίνει να είσαι vegan.

Την επόμενη εβδομάδα στη λαϊκή αγορά αποφάσισα να πάρω το βίγκαν μπισκότο. Από τότε είμαι vegan και θα γιορτάσω 6 χρόνια βιγκανισμού τον Μάρτιο του 2025.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το ανοιχτό πλέον μυαλό μου, έμαθε και για άλλες καταπιέσεις – για τον ρατσισμό κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων Black Lives Matter, για τα δικαιώματα των τρανς, τον ταξικό πόλεμο,την αποικιοκρατία και άλλα. Αυτή τη στιγμή διαβάζω για την καταπίεση του παλαιστινιακού λαού.

Αφού έφυγα από την easyJet, εντάχθηκα αμέσως στην Just Stop Oil και πέρασα 2 χρόνια συμμετέχοντας στην πολιτική ανυπακοή. Οδηγούσα ομάδες ανθρώπων σε οδοφράγματα όπου συλλαμβανόμασταν και περνούσαμε έως και 24 ώρες υπό αστυνομική επιτήρηση. Μέχρι σήμερα, έχω συλληφθεί 9 φορές, έχω δικαστεί 3 φορές και έχω 1 ποινική καταδίκη.

Θεωρώ καθήκον μας, όσοι από εμάς έχουμε το προνόμιο, να αντισταθούμε στην κυβέρνησή μας και να λάβουμε μέρος στην άμεση δράση.

Όσοι από εμάς μπορούμε, πρέπει να ρισκάρουμε την ελευθερία μας για να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο. Τελευταία, διαμαρτύρομαι κατά της γενοκτονίας στην Γάζα. Βοήθησα στη δημιουργία μιας σχετικής συλλογικότητας διαμαρτυρίας για την γενοτκονία στην Γάζα, στην πόλη μου.

Πότε εντάχθηκες στην Safe Landing και ποιος είναι ο ρόλος σου σε αυτόν τον οργανισμό;

Εντάχθηκα εθελοντικά στην Safe Landing όταν πρωτοδημιουργήθηκε ως απλό μέλος που παρακολουθούσε τις συναντήσεις που και που. Πιο πρόσφατα όμως, ξεκίνησα να δουλεύω σε μορφή ημιαπασχόλησης τον Ιανουάριο του 2024, αφού αποχώρησα από την Just Stop Oil. Ο ρόλος μου είναι η προσέγγιση των συνδικάτων και η υποστήριξη της συνέλευσης των εργαζομένων. Αυτό περιλαμβάνει την σύνδεση με συνδικάτα που υποστηρίζουν δημοκρατικές διαδικασίες διαβούλευσης, όπως συνελεύσεις εργαζομένων, για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Η αεροπορική βιομηχανία οδεύει προς συντριβή. Η κλιματική κρίση ξεφεύγει από τον έλεγχο και οι εκπομπές των αερομεταφορών αυξάνονται συνεχώς. Η βιομηχανία διαδίδει στα πλαίσια του πράσινου ξεπλύματος ότι μειώνει τις εκπομπές της του διοξειδίου του άνθρακα και ότι η μελλοντική τεχνολογία θα σώσει την βιομηχανία. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Η τεχνολογία απέχει δεκαετίες από το να είναι βιώσιμη στην απαιτούμενη κλίμακα. Για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι εκπομπές από τις αερομεταφορές θα συνυπολογίζονται στον προϋπολογισμό μας για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από το 2030. Ο παγκόσμιος προϋπολογισμός άνθρακα για τις αερομεταφορές προβλέπεται να εξαντληθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Εάν ο κλάδος δεν μειώσει γρήγορα τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, oι επιπτώσεις που θα έχει αυτό συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων και μαζικές, μόνιμες απολύσεις, που θα επισκιάσουν εκείνες που είδαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του ιού covid-19.

Όταν πρόκειται για αμοιβές και συνθήκες, τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά ικανά να προκαλούν τους ηγέτες του κλάδου. Αλλά όταν πρόκειται για την κλιματική κρίση, τα συνδικάτα συμβαδίζουν με τους ηγέτες της βιομηχανίας. Όπως έχουν τα πράγματα, η απεξάρτηση από τον άνθρακα στις αερομεταφορές εξακολουθεί να θεωρείται απειλή για τις θέσεις εργασίας. Αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια – η μη ανάληψη δράσης για την κλιματική κρίση θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τις ζωές μας αλλά και τα προς το ζην. Είναι σαφές ότι οι σημερινές δημοκρατικές διαδικασίες των συνδικάτων δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση μιας κρίσης τόσο σύνθετης όσο η κλιματική κρίση. Τα συνδικάτα βρίσκονται συχνά σε μειονεκτική θέση, αγωνιζόμενα για μισθολογικές διαφορές και κατά της υποβάθμισης των όρων και συνθηκών. Οι συνεδριάσεις των κλάδων τους είναι πολύ σύντομες για να προχωρήσουν στο βάθος που απαιτείται για να συζητηθεί η κλιματική κρίση.

Εν τω μεταξύ, τα αφεντικά των αερομεταφορών εργάζονται μόνο με γνώμονα τη δημιουργία βραχυπρόθεσμου κέρδους και αξίας για τους μετόχους. Τα περισσότερα αφεντικά παραμένουν στο ρόλο τους μόνο για λίγα χρόνια, δημιουργούν βραχυπρόθεσμα κέρδη και στη συνέχεια εγκαταλείπουν τον κλάδο. Δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε ότι ενεργούν προς το συμφέρον του εργατικού δυναμικού τους.

Πρέπει να μετασχηματίσουμε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι λαμβάνουν αποφάσεις. Πρέπει να δώσουμε στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να έχουν καλή πληροφόρηση και χρόνο για να συζητήσουν για το πώς η βιομηχανία μας μετασχηματίζεται για να ανταποκριθεί στην πρόκληση του net zero (μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα). Για να γίνει αυτό, πρέπει να υιοθετήσουμε δημοκρατικές διαδικασίες διαβούλευσης, όπως οι συνελεύσεις των εργαζομένων.

Τέτοιες συνελεύσεις μπορούν να βοηθήσουν τα συνδικάτα να αμφισβητήσουν την βιομηχανική πολιτική και να διαμορφώσουν τις δικές τους τεκμηριωμένες διαπραγματευτικές θέσεις για το net zero. Οι συνελεύσεις παίρνουν ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα ενός συνδικάτου ή ενός βιομηχανικού τομέα, τους οδηγούν μέσα από μια διαδικασία εκπαίδευσης σχετικά με την κλιματική κρίση και τις προτεινόμενες λύσεις, μια διαδικασία διαβούλευσης και τελικά λήψης αποφάσεων. Οι συνελεύσεις δίνουν στους συμμετέχοντες τις απαιτούμενες πληροφορίες, τον χρόνο και την δύναμη να καταρτίσουν σχέδια υπό την ηγεσία των εργαζομένων για να μεταμορφώσουν τη βιομηχανία μας, να σώσουν τις θέσεις εργασίας μας και να σώσουν τις ζωές μας.

Στην Safe Landing προσπαθούμε επίσης να αλλάξουμε τo αφήγημα ότι ο περιορισμός της ζήτησης για πτήσεις είναι απαραίτητα κακό για τις θέσεις εργασίας και τους εργαζόμενους. Όπως εξήγησα ήδη, αν δεν δράσουμε τώρα, θα χάσουμε τις δουλειές μας είτε λόγω κλιματικής κατάρρευσης είτε λόγω περιοριστικών αντι-αεροπορικών πολιτικών που θα μας επιβάλλει η κυβέρνηση. Ο μαζικός μετασχηματισμός που πρέπει να υποστεί η αεροπορία για να είναι κατάλληλη για το μέλλον, θα απαιτήσει πολύ εργατικό δυναμικό, θα διατηρήσει και ενδεχομένως θα δημιουργήσει πολλές παραπάνω θέσεις εργασίας κατά τη διαδικασία αυτή. Ο τρόπος με τον οποίο κάνουμε πτήσεις θα πρέπει επίσης να αλλάξει από γρήγορες πτήσεις μεγάλων αποστάσεων σε μικρότερες, πιο αργές πτήσεις. Αυτό θα απαιτήσει περισσότερο προσωπικό πτήσης και καμπίνας ανά διανυόμενο μίλι.

Οι θέσεις εργασίας που θα χάνονται στις αερομεταφορές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που συγκεντρώνονται μέσω της προοδευτικής φορολογίας, όπως οι εισφορές συχνών πτήσεων, για να μεταφέρουν τους εργαζόμενους αυτούς σε ουσιαστικές, πράσινες θέσεις εργασίας με παρόμοιες, αν όχι καλύτερες, αμοιβές. Η αεροπορική βιομηχανία είναι γεμάτη από πολύτιμες δεξιότητες και επαγγέλματα που μπορούν να αξιοποιηθούν σε μια μετασχηματισμένη πράσινη οικονομία.

Το μέλλον μπορεί να είναι αβέβαιο, αλλά δεν χρειάζεται να είναι μόνο αρνητικό. Η κλιματική κρίση, αν και τρομακτική, μας δίνει μια τεράστια ευκαιρία να μεταμορφώσουμε τις αερομεταφορές και τις κοινότητές μας προς το καλύτερο.

Βλέπω στον λογαριασμό σου στο Instagram ότι συμμετέχεις επίσης σε διαδηλώσεις κατά της Barclays Bank (η οποία προφανώς χρηματοδοτεί το Ισραήλ;). Αυτές ήταν πρωτοβουλία μιας ομάδας ανθρώπων ή οι δράσεις αυτές οργανώθηκαν υπό την ομπρέλα κάποιας οργάνωσης;

Εγώ και μερικοί άλλοι που συμμετείχαμε στο Just Stop Oil δημιουργήσαμε τη δική μας ομάδα που ονομάζεται Portsmouth Resistance Collective. Δημιουργηθήκαμε αρχικά γύρω από την ιδέα να κάνουμε άμεση δράση στην τοπική μας περιοχή με βάση τη φιλοσοφία της μη βίας.

Μέχρι στιγμής επικεντρωθήκαμε στην πραγματοποίηση καθιστικών διαμαρτυριών στην Barclays, μια βρετανική τράπεζα που χρηματοδοτεί τους κατασκευαστές όπλων που προμηθεύουν το Ισραήλ με τον εξοπλισμό για την πραγματοποίηση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα. Είναι επίσης μπλεγμένη στην χρηματοδότηση των παράνομων εποικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Εκτός από τη χρηματοδότηση της γενοκτονίας, είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης ορυκτών καυσίμων στην Ευρώπη.

Οι καθιστικές μας διαμαρτυρίες αντιμετώπισαν έντονη αστυνόμευση, κακοποίηση από το προσωπικό και ορισμένα μέλη του κοινού. Έχουν επίσης λάβει μεγάλη υποστήριξη από ορισμένους πελάτες, πολλοί από τους οποίους δεσμεύτηκαν να εγκαταλείψουν την τράπεζα ως αποτέλεσμα των ενεργειών μας.

Καθόμαστε στη μέση της τράπεζας με πινακίδες που ενημερώνουν τους πελάτες για το τι χρηματοδοτεί η τράπεζα και ότι τα χρήματά τους χρησιμοποιούνται για να στηρήξουν μια γενοκτονία.

Όταν φτάσει η αστυνομία, αρνούμαστε να φύγουμε μέχρι να φανεί ότι θα μας συλλάβουν άμεσα. Σε εκείνο το σημείο, φεύγουμε.

Η ιδέα είναι να προσπαθήσουμε να κανονικοποιήσουμε την άμεση δράση και την μη βία ως φιλοσοφία πίσω από ενέργειες υπέρ της Παλαιστίνης. Οι ενέργειές μας ήταν πολύ επιτυχημένες. Έχουν αναγκάσει την Αστυνομία να μας πιέσει, ενδεχομένως παράνομα. Οι καταλήψεις ανάγκασαν την τράπεζα να χρησιμοποιήσει ασφάλεια πλήρους απασχόλησης, βλάπτοντας τα κέρδη της. Έχουν ενθαρρύνει αμέτρητους πελάτες να εγκαταλείψουν την τράπεζα και να πάρουν τα χρήματά τους αλλού. Καταφέραμε να κάνουμε την Barclays μια τοξική τράπεζα στο Πόρτσμουθ.

Μπράβο! Το περιβάλλον σου υπήρξε υποστηρικτικό με τις αποφάσεις σου ή όχι; Οικογένεια, φίλοι… σε βρίσκουν ριζοσπαστικό ή συμφωνούν με εσένα και τις δράσεις σου;

Όταν είπα για πρώτη φορά στην μητέρα μου ότι αμφισβήτησα τη θέση μου στην easyJet και το αν θα ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω ως πιλότος, ήταν αρχικά σοκαρισμένη και επιφυλακτική. Ανησυχούσε ότι είχα περάσει όλη μου τη ζωή προσπαθώντας να γίνω πιλότος και, τώρα που ήμουν εκεί, σκεφτόμουν να τα παρατήσω όλα. Τελικά, κατάλαβε την κατάστασή μου και υποστηρίζει πλήρως την απόφασή μου να εγκαταλείψω την αεροπορία. Ομοίως, όταν άρχισα να λαμβάνω μέρος σε ακτιβιστικές δράσεις, ανησυχούσε πολύ για την ευημερία μου και για τον αντίκτυπο της σύλληψης που θα είχε πάνω μου. Αλλά και πάλι, μετά από λίγο άρχισε να καταλαβαίνει γιατί διακινδυνεύω την ελευθερία μου και τώρα υποστηρίζει τις πράξεις μου.

Οι φίλοι μου στην easyJet ήταν πάντα αρκετά επιφυλακτικοί σχετικά με τις ανησυχίες μου για την κλιματική κρίση. Απλώς δεν είχαν συνδεθεί συναισθηματικά ή διανοητικά με το πόσο σοβαρή είναι η κρίση και αντίθετα επέλεξαν να κάνουν αυτό που κάνουν πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι άνδρες, και γελοιοποιούν τις ανησυχίες μου και την επιλογή μου να ευθυγραμμίσω όλο και περισσότερο τις πράξεις μου με τις αξίες μου. Δεν ξέρω πού βρίσκονται τώρα που έφυγα από τη βιομηχανία.

Είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα μερικούς από τους πιο καταπληκτικούς ανθρώπους σε ομάδες όπως το Just Stop Oil. Έχω κάνει φίλους για μια ζωή και δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτούς. Η κοινότητα είναι το παν.

Η πρωτοβουλία «Just stop Oil» έχει μια ανάρτηση για εσένα, στις 2 Σεπτεμβρίου 2023, που λέει ότι έχεις συλληφθεί για μια πορεία που έλαβε χώρα τον Μάιο του ίδιου έτους. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για αυτό το περιστατικό και τη δίκη μετά από αυτό, που απέδειξε ότι δεν ήσουν ένοχος;

Τον Μάιο του 2023, συμμετείχα στη δράση «Slow Marching» με το Just Stop Oil. Είχαμε συνειδητοποιήσει ότι το να κλείσουμε το δρόμο με στατικά μπλόκα θα σήμαινε ότι ήταν βέβαιο ότι θα συλλαμβανόμασταν και πιθανότατα θα καταδικαζόμασταν αντιμετωπίζοντας πιθανή ποινή φυλάκισης έως και ενός έτους. Έτσι, στραφήκαμε στρατηγικά για να βαδίσουμε πολύ αργά στο δρόμο. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα χαρακτηριζόταν ως «Εσκεμμένη απόφραξη δημόσιας οδού». Αντίθετα, θα εμπίπτει στο άρθρο 12 του νόμου περί δημόσιας τάξης που επιτρέπει στην Αστυνομία να θέσει όρους για τη μετακίνηση των πομπών. Η ιδέα ήταν ότι χιλιάδες άνθρωποι θα έκαναν πολλές πορείες μικρών ομάδων ανθρώπων, αντί για μια πορεία χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό, θεωρητικά, θα ασκούσε τεράστια πίεση στις οδικές υποδομές στο Λονδίνο και στη Μητροπολιτική Αστυνομία.

Τον Μάιο πήρα μέρος σε μια πορεία στην πλατεία της Βουλής. Περπατήσαμε αργά προς το Whitehall και μετά γύρω από το δρόμο γύρω από την πλατεία του Κοινοβουλίου. Η αστυνομία μας ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή. Τελικά, μας συνέλαβαν για παραβίαση της Ενότητας 12 αφού θεώρησαν ότι είχαμε προκαλέσει «σοβαρή αναστάτωση» στη ζωή της κοινότητας.

Μου πέρασαν χειροπέδες και οδηγήθηκα στο κρατητήριο για 18 ώρες. Πέρασα 16 ώρες πριν μπορέσω να μιλήσω με έναν δικηγόρο. Αποφυλακίστηκα και λίγους μήνες μετά μου επέρριψαν κατηγορίες.

Πήγα στο δικαστήριο τον Ιανουάριο του 2024 για τη δίκη μου με άλλους 4 που συνελήφθησαν εκείνη την ημέρα. Άλλοι που είχαν συλληφθεί εκείνη την ημέρα είχαν ήδη δικαστεί και αθωώθηκαν αφού οι δικαστές τους αποφάνθηκαν ότι δεν είχαμε προκαλέσει «σημαντική αναστάτωση». Στη δίκη μας, το επισημάναμε και ο δικαστής εξεπλάγη που η Εισαγγελική Υπηρεσία του Στέμματος (CPS) αποφάσισε να συνεχίσει τη δίκη γνωρίζοντας ότι πιθανότατα θα αθωωνόμασταν παρομοίως. Ο δικαστής έθεσε αυτό το σημείο στο CPS πριν ξεκινήσει η δίκη, προειδοποιώντας τους να εξετάσουν εάν ήταν προς το δημόσιο συμφέρον ή όχι να ξοδέψουν τα χρήματα των φορολογουμένων για να συνεχίσουν με μια δίκη που σίγουρα θα έχαναν. Συζήτησαν, αλλά συνέχισαν, προς έκπληξη του δικαστή που ενοχλήθηκε από την απόφασή τους.

Όπως ήταν αναμενόμενο, αφού το CPS παρουσίασε την υπόθεσή του, ο δικαστής απέρριψε την υπόθεση αρνούμενος να ακούσει την υπεράσπισή μας. Είπε ότι ήταν σαφές ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις σοβαρής αναστάτωσης και ότι «δεν υπάρχει υπόθεση να ερευνηθεί». Φύγαμε θριαμβευτές!

Το CPS ήξερε ότι θα έχανε τη δίκη, η αστυνομία δεν νοιαζόταν αν θα χάναμε μια δίκη. Αλλά και οι δύο κατάφεραν να εμποδίσουν το νόμιμο δικαίωμά μας να διαμαρτυρόμαστε την ημέρα της διαμαρτυρίας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το κράτος ασκεί τη δύναμή του για να καταπνίξει την διαμαρτυρία. Δεν έχει σημασία αν χάσουν στο δικαστήριο, καταφέρνουν να σταματήσουν τη διαμαρτυρία μας, να αφαιρέσουν την ελευθερία μας και να μας δώσουν περιοριστικούς όρους εγγύησης που μας εμποδίζουν να διαδηλώσουμε μετά τη σύλληψή μας και μέχρι τη δίκη μας πολλούς μήνες αργότερα.

Μια καλή σας φίλη, η Lucia Whittaker De Abreu είναι τώρα στη φυλακή για 31 μήνες μόνο και μόνο επειδή οργάνωνε μαζί με άλλους, μέσω zoom, μια ειρηνική διαδήλωση ενάντια στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων; Πώς μπορεί να είναι αυτό δυνατόν; Αν δεν κάνω λάθος, πολλοί ακτιβιστές βρίσκονται τώρα στη φυλακή μαζί της, όπως ο Roger Hallam, συνιδρυτής του περίφημου Extinction Rebellion για τον ίδιο λόγο, αλλά δεν μπορώ να το χωνέψω. Ποιος νόμος απαγορεύει την διοργάνωση ειρηνικής διαδήλωσης; Δεν είστε στη φυλακή, απλώς από τύχη που δεν συμμετείχατε στη συγκεκριμένη συνάντηση;

Τον Ιούλιο του 2024, η Lucia και 4 ακόμη άτομα από την Just Stop Oil (JSO) καταδικάστηκαν σε 4 χρόνια φυλάκιση (5 χρόνια για τον Roger Hallam, συνιδρυτή των XR και JSO). Κατηγορήθηκαν για «Συνωμοσία για τη διάπραξη δημόσιας όχλησης» αφού ένας δημοσιογράφος της δεξιάς εφημερίδας «The Sun» κατέγραψε μια κλήση μέσω zoom κατά την διάρκεια της οποίας σχεδίαζαν να μπλοκάρουν τον δρόμο M25.

Η δημοσιογράφος, Scarlett Howes, πήρε την ηχογράφηση, έγραψε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο σχετικά με το σχέδιο αποκλεισμού του M25 και μόνο στη συνέχεια έστειλε την ηχογράφηση στην Αστυνομία. Στη συνέχεια, η αστυνομία την προσκάλεσε να έρθει μαζί τους όταν έκαναν έφοδο στο σπίτι του Roger Hallam. Η Sun κινηματογράφησε την επιδρομή και την δημοσίευσε στον ιστότοπό της. Αυτό έδειξε έναν ζοφερό συνασπισμό μεταξύ της αστυνομίας και των δεξιών μέσων ενημέρωσης – αληθινή διαφθορά.

Η κ. Howes συνέχισε γράφοντας ένα εκτενές άρθρο μετά τη δίκη:

Στη δίκη που έγινε τον Ιούνιο / Ιούλιο, ο δικαστής Χεχίρ αφαίρεσε όλες τις νόμιμες υπερασπίσεις των κατηγορουμένων. Δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άμυνες όπως η αναλογικότητα και η αναγκαιότητα. Όταν προσπάθησαν, τους σταμάτησε ο Δικαστής. Ο Ρότζερ συνελήφθη πολλές φορές επειδή αψήφησε τον δικαστή και συνέχισε να προσπαθεί να υπερασπιστεί την αναγκαιότητα. Ο δικαστής υποστήριξε ότι δεν υπήρχε προφανής σχέση μεταξύ του αποκλεισμού του M25 και του επηρεασμού της κυβερνητικής πολιτικής, παρά το γεγονός ότι η απαίτηση της Just Stop Oil για άρση νέων αδειών εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου έχει εκπληρωθεί από την (πλέον) κυβέρνηση των Εργατικών.

Επίσης, τους εμπόδισαν να μιλήσουν για την κλιματική κρίση ως κίνητρο για τις ενέργειές τους. Ο δικαστής είπε, «το τέλος του κόσμου δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί». Όταν οι κατηγορούμενοι προσπάθησαν να μιλήσουν για την κλιματική κρίση, τους σιώπησε ξανά ο δικαστής και συνελήφθησαν όταν τον αψήφησαν συνεχίζοντας να μιλάνε.

Μέχρι το τέλος της δίκης, 4 από τους 5 κατηγορούμενους είχαν οδηγηθεί στη φυλακή για «Περιφρόνηση του Δικαστηρίου» επειδή αψήφησαν τις οδηγίες του δικαστή. Παρουσιάζονταν στο δικαστήριο κάθε πρωί από την φυλακή και επέστρεφαν μετά τη διαδικασία της δίκης. Μόνο η Lucia δεν συνελήφθη επειδή έπασχε από Long Covid εκείνη την εποχή και δεν ήθελε να παρακούσει τον δικαστή από φόβο μήπως επιδεινώσει την κατάστασή της.

Η δίκη ήταν ουσιαστικά στημένη εναντίον τους. Προσπάθησαν να υποστηρίξουν ότι δεν τους είχε δοθεί δίκαιη δίκη. Ο δικαστής φυσικά διαφώνησε.

Κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι από το δικαστήριο. Ο δικαστής τους έστειλε βάναυσα στη φυλακή εν αναμονή της ποινής τους. Οι λόγοι του ήταν ότι πίστευε ότι κινδύνευαν να επαναλάβουν το έγκλημα, έναν παράλογο ισχυρισμό. Δεν επρόκειτο ποτέ να σχεδιάσουν άλλο μπλοκάρισμα του M25 την εβδομάδα πριν από την καταδίκη τους. Αυτός ήταν ένας εξαιρετικά σκληρός τρόπος να αφαιρέσουν την ελευθερία τους πολύ ξαφνικά, χωρίς προετοιμασία ή προειδοποίηση. Κατέστησε επίσης σαφές ότι όταν τους καταδίκασε σε μια εβδομάδα ότι επρόκειτο να οδηγηθούν στη φυλακή «για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα».

Τους δόθηκε η ευκαιρία να διαφωνήσουν κατά αυτής της απόφασης. Η Lucia υποστήριξε ότι οι γονείς της είναι πολύ άρρωστοι (ο μπαμπάς της έχει Σκλήρυνση κατά πλάκας και η μαμά της έχει πολύ κακή κινητικότητα) και ότι έπρεπε να τους φροντίσει και να τους προετοιμάσει για τη θητεία της στη φυλακή. Ο δικαστής αντέκρουσε αυτό λέγοντας ότι θα έπρεπε να είχε σκεφτεί τον αντίκτυπο στους γονείς της όταν διέπραξε το αδίκημα πριν από δύο χρόνια – ένας άλλος παράφρων ισχυρισμός.

Ο δικαστής διέταξε να οδηγηθούν αμέσως στη φυλακή. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδαν την ελευθερία.

Ήταν μια απίστευτα οδυνηρή εμπειρία. Όταν ο δικαστής έκανε αυτά τα σχόλια, μας κοίταζε όλη την ώρα στη δημόσια γκαλερί γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτό ήταν τιμωρία για εμάς ως αγαπημένα πρόσωπα των κατηγορουμένων όσο και για τους κατηγορούμενους. Σχεδόν χαμογελούσε σε όλη τη διαδικασία.

Ευχαρίστησε μάλιστα την κριτική επιτροπή που κατέληξε στη «σωστή ετυμηγορία». Όλη η δίκη σχεδιάστηκε από την αρχή για μια ένοχη ετυμηγορία και μια μεγάλη ποινή φυλάκισης. Δεν θα με εξέπληττε αν υπήρχε κάποια διαφθορά στα παρασκήνια για να ανατεθεί σε αυτήν την υπόθεση ο δικαστής Χεχίρ, ένας άνθρωπος που παραδέχτηκε ότι δεν πιστεύει πως η κλιματική κρίση είναι καθόλου σοβαρή.

Μια εβδομάδα αργότερα, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 4 – 5 ετών μπροστά σε ένα γεμάτο δικαστήριο. Εκατοντάδες άτομα διαδήλωσαν έξω από το δικαστήριο σε ένδειξη αλληλεγγύης στους κρατούμενους. Διασημότητες όπως ο Chris Packham μίλησαν μετά την καταδίκη στα μέσα ενημέρωσης εκφράζοντας την απογοήτευσή τους για την απόφαση.

Μετά από την καταδίκη τους, κι άλλοι ακτιβιστές της JSO καταδικάστηκαν σε φυλάκιση για μια δράση έξω από τον σταθμό εξόρυξης πετρελαίου το 2022, για σκαρφάλωμα στις γέφυρες του δρόμου M25, για τη δράση που οργάνωσαν η Lucia και οι άλλοι, και επειδή πέταξαν σούπα στον πίνακα με τα ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ. Η μακρά ποινή τους δημιούργησε προηγούμενο για τους ακτιβιστές για το κλίμα σε όλη τη χώρα. Η φυλάκιση είναι πλέον μια κανονική ποινή, καθιστώντας το Ηνωμένο Βασίλειο εξέχουσα θέση στην Ευρώπη και τον παγκόσμιο βορρά για τη φυλάκιση ακτιβιστών.

Σύμφωνα με τον Michel Forst, τον Ειδικό Εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών, πιστεύει ότι αυτές οι ποινές αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείο, δηλαδή παραβίαση της Σύμβασης του Aarhus – μια σύμβαση που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τους υπερασπιστές του κλίματος από αδικαιολόγητες τιμωρίες.

Οι “Whole truth five”, όπως αποκαλούνται τώρα, ασκούν έφεση για τις ποινές τους. Η προσφυγή τους θα διεξαχθεί στο Λονδίνο στις 29 και 30 Ιανουαρίου 2025 στο Βασιλικό Δικαστήριο της Δικαιοσύνης από τις 10 π.μ.

Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να μας αφήσουν άφωνους… Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας την εμπνευσμένη ιστορία σου και Keep up the good work!

** Όπως το έθεσε το δίκτυο κοινωνικών επιστημών για την κλιματική αλλαγή (Climate Social Science Network), το πράσινο ξέπλυμα είναι «ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει μια ποικιλία παραπλανητικών μεθόδων επικοινωνίας και πρακτικών που σκοπίμως ή όχι, δημιουργούν ψευδείς θετικές εντυπώσεις για τις περιβαλλοντικές επιδόσεις ενός οργανισμού» (CSSN,2021). Το ίδιο ισχύει για όλες τις εναλλακτικές που παρουσιάζονται ως «πράσινες» λύσεις από τη βιομηχανία των αερομεταφορών, επειδή όλες έχουν προβλήματα, ανεπιθύμητες παρενέργειες και φραγμούς.